Öğrencilerin gelecek planları değişiyor (mu?)

Manolya GEZGİN

YTÜ

Dünyayı sarsan salgınının ardından ilan edilen pandemiyle birlikte okulların uzaktan eğitim kararı almasının üzerinden neredeyse sekiz ay geçti. Peki bu süreç devam ederken “Biyomühendislik öğrencileriyle "Gelecek planlarında bir değişim oldu mu?​” sorusu ekseninde muhabbet ettik.

HEM KAYGILI HEM UMUT DOLU

Birinci sınıflara pandemi döneminin üniversite yaşamlarını nasıl etkilediğini sorduğumuzda üniversiteli olma hayaliyle senelerce çalıştıklarını, istediği bölümü zar zor tutturup uzaktan eğitim ile dumura uğradıklarını belirtiyorlar. Öte yanda “Acaba ileride bir biyomühendis olarak iş bulabilir miyim?​” kaygısının ise nispeten daha az olduğunu söylersek yanlış olmaz. Her yeni başlayan öğrenci gibi çeşitli kulüplerin etkinliklerini olabildiğince takip ediyorlar, online konferansları kaçırmamaya çalıştıklarını belirtiyorlar. Yıldız Teknik Üniversitesi’nin diğer üniversitelere nispeten çok çeşitli kulüplerinin olmasını ve kulüplerin konferanslar, şenlikler düzenlemesini heyecan verici bulan birinci sınıflar; okulumuzda makine, elektrik, otomasyon mühendisliği öğrencilerinin çeşitli makineler üretebileceği ve geliştirebileceği birçok kulüp olduğunu görmelerine rağmen biyolojik bilimlere dair pratik çalışmalar yürüten kulüp bulamadıklarından yakınıyorlar. Salgın dönemindeyiz artık biyomühendisliğin ne kadar önemli olduğunu görebiliyoruz. “Ne zaman aşı üretmeyi, herhangi bir bilimsel çalışmayı geliştirip araştırmayı derste göreceğiz?​” diye sormadan edemiyorlar. Bir yandan servis derslerinin bölüme dair ufuk kazandırmada yetersiz olduğunu düşünüyorlar.

ÇALIŞMAK ZORUNDA KALMAK

Biz ikinci sınıflarda ise görüşlerin biraz daha değiştiğini söyleyebiliriz. Okulun online olmasını fırsat bilerek birçok arkadaşımızın gelecek kaygısını daha sık hissettiğini ve kendi alanından olmasa bile başka alanlardan iş aradığını, para kazanmaya ve biriktirmeye çalıştığını söyleyebiliriz. Birinci sınıfın yalnızca ilk dönemini yüz yüze gören Sacit “Pandemi dönemindeyiz dışarıda vaka sayısı gün geçtikçe artıyor, tüm derslerim ise online okula gitmemekten kaynaklı evde birçok zamanım oluyordu. Ben de şöyle bir iş buldum: Web sitelerini test ederek para kazanabiliyorum. Aslında bu benim için çok iyi oluyor. Bunun dışında geleceğe dair planlarım var. Hollanda’da okumak istiyorum ve bunun için para biriktiriyorum diyor. Zaman zaman da yurt dışında Biyomühendislik maaşlarına baktığını söyleyen ve yurt dışında mesleğine saygının daha fazla olduğunu belirten Sacit, “Sadece web sitelerini test ederek kazandığım para yetmediğinden yüzme geçmişimi kullanarak yüzme antrenörlüğü yapmak da istiyorum. Bunları yapmamın sebebi derslerime çalışırken boşta durmamak istemem aslında” diyor ve ekliyor “Evde birçok zamanım kalıyor bu yüzden herhangi bir işte çalışmak online eğitimin avantajlarından biri gibi görünebilir ancak online eğitim benim için çok verimsiz geçiyor. Örneğin anlayamadığım yerde hocalara soru soramıyorum çünkü hocalarımızın bir kısmı ders anlatırken mesaj kısmına bakmayı ‘Sorunuz var mı?​’ diye sormasına rağmen unutuyor.” Sacit aynı zamanda çeşitli üniversitelerin düzenlediği online konferanslara katılmaya çalıştığını söylüyor ve ekliyor “Aslında ben bu konferanslara sertifika için değil kendimi geliştirip mesleğime dair daha çok şey öğrenebilmek için katılıyorum, benim için sertifika bir kağıt parçası.” Yine ikinci sınıfta okuyan ve okuldan kalan vakitlerinde yüzme antrenörlüğü yapan Selda ise şöyle diyor “Ben para vererek bölümümle ilgili herhangi bir workshopa katılmadım daha önce. Ama ücretsiz düzenlenen panellere forumlara genelde katılmaya çalışıyorum. Bunun sebebi ise okulda verilen eğitimi yetersiz görmem.Bölümümle ilgili daha çok bilgiye erişmek istiyorum ilerde AR&GE araştırmasına katılırsam bu yüzden düzenlenen forumların önemli olduğunu düşünüyorum. Bir yanda hiçbir etkinliğe, çalışmaya katılmamış bir biyomühendis var bir yandan da en azından bölümüyle ilgili bazı şeylere aşina olmuş bilgisine bilgi katmış bir biyomühendis var. İş bulma kaygım var ve okulumuzun ikincisini yetiştirecek donanıma sahip olduğunu asla düşünmüyorum. Bu yüzden sürekli sertifika almam gerekiyormuş gibi düşünüyorum. Mesleğini iyi yapan ve topluma faydalı bir biyomühendis olmak istiyorum.”