“İki kişi bir kişilik ücret için çalışıyoruz”

Genç bir işçi

OSTİM/Ankara

Asgari ücret hiçbir şeye yetmiyor. En ufak bir şey alsan 50, 100 TL. Şimdi 3000 TL yapacaklar deniyor. Neye yetecek? Dişe değmesi için en az 3250 TL olması lazım. Borç içindeyiz. Ondan borç alıp öbürünün borcunu veriyoruz. Aldığımız da televizyon, koltuk. Her ay onun taksiti var. Ev 6 kişi, biz iki kişi çalışıyoruz. Kazandığımız bir kişinin çalışmasına denk geliyor. Şimdi bir tek ben çalışıyorum pandemiden dolayı. Babam lokantada çalışıyordu fakat şimdi ücretsiz izinle evde. Virüs bizi vurdu. Kira yardımı deniyor lokantanın kirası 60 bin. Kira yardımı 750 TL. Esnaf nasıl açacak dükkânı? Memlekette her şey çalışanı vuruyor. Asgari ücret de çalışana göre hesaplanmıyor, eriyip gidiyor.

Pandemide de normalde de her şey zenginler için

Genç bir işçi

OSTİM/Ankara

Asgari ücreti işçiler olarak kendi aramızda konuşuyoruz. 2500 olacağını düşünüyoruz. Çünkü işçiye bir kuruş bile vermemek için her şeyi yapıyorlar. Her şeye sürekli zam geliyor. Asgari ücret buna göre belirlenmiyor. Yaptığımız işlerin değerini ben tahmin bile edemiyorum. Patron daha yeni 1 milyonun üzerine araç aldı. Toz konmasın diye dışarıya bile çıkarmıyor. Gelip onun parasını da bizden çıkarıyor. Sosyal hayat yok. Pandemiden önce de yoktu. Sabah işe geldim akşam 7.30’da çıktım, eve gittim, yemek yedim, duş aldım çıktım diyene kadar saat 8.30 oluyor. Zaten yorgunluktan tükenmişiz. Her şey pahalı, gidip bir yerde iki çay içsek 10-15 TL. Sosyal medyada görüyorum yurt dışında bazı gençler hayatını yaşayabiliyor. Bizden kötü ülkeler var, iyi ülkeler de var. Biz burada hayatımızı yaşayamıyoruz. Pandemide de normalde de her şey zenginler için. Biz iki senedir zam bile almıyoruz. Ben dört yıldır çalışıyorum, aldığım asgari ücret. Benden daha uzun zamandır çalışan, usta olan 200-300 TL fazla alıyor. Hak ettiği daha fazla aslında. Bizim birlik olmamız lazım. Konuşuyoruz zam isteyelim diye, gidiyoruz zammı istemeye kimsede çıt yok. Birlik hemen bozuluyor. Bir güven sıkıntısı var. Birlik olursak bırak patronu kimse karşımızda duramaz. İşçi çalışmıyorum diyecek, kim ne yapabilir? Hadi diyelim hakkımızı vermediler. Ver tazminatımı çıkıyorum desek onun bile karşısında duramazlar. Bu güven sıkıntısı herkeste var herkes aynı şeyi söylüyor. Ama bu sıkıntıyı çözmeden birlik olamayız. Birlik olamayınca da bu iş böyle sürer gider.