Ekipman ve hayallere uzak krize yakınız

Berfin TEPELİ

Güneş GÜRSOY

Sultangazi/ İstanbul

Gazi Parkında paten süren liseli gençlerle bu ilgi alanlarına dair sohbet ettik. Ali sözlerine “Türkiye’de bir hobi ile uğraşacacaksanız bunun bedellerine katlanmak zorunda kalıyorsunuz” diye başlıyor. Paten için kaykay parklarının zaten yetersiz olduğunu, olanı da daha iyisini yapacağız diyerek yıktıklarını ve tabii ki yapamadıklarını ekliyor.

GENÇLERİN İLGİ ALANLARINA ÖNEM VERİLSİN

Var olan kaykay parklarının da çok eski olduğunu, çivilerinin çıktığını ve yaralanmaya yol açtığını ekliyor. “Hal böyle olunca da yollarda sürmek zorunda kalıyoruz. Bu da arabalar yüzünden vs. tehlikeli olabiliyor, zaten yollar da fazla eğimli ve taşlı olabildiğinden sürüş için uygun olmuyor. Mesela biz burada sürüş yaparken küçük çocuklar da olduğundan iki taraf için tehlikeli oluyor. Örneğin, geçenlerde bir arkadaşımın kafası yarıldı. Çoğumuzun kaskı yok zaten. Hatta ben patenlerimin tekerleğini yenileyemediğim için dört aydır süremiyordum sonra da arkadaşlarımdan teker dilendim. Şimdi de bu sayede sürebiliyorum. Kendimiz zar zor alabiliyorken gittikçe artan zamlarla hiç alamıyoruz. Ben patenimi 500 liraya almıştım şimdi 850 lira oldu. Tüm bunlar bizleri hobilerimizden uzaklaştırıyor. Biz en az 10 kişilik bir ekip iken şu an 3-5 kişi ancak ilgilenebiliyor. Bu ülkede paran varsa yaşayabiliyorsun! Mesela Sarıyer’de yaşayan birisi ile burada yaşayan birisi için ekipmanlara ve kaykay parklarına ulaşım aynı değil. Bu gibi semtlerde bu alanlara öncelik verilebiliyor. Pandemi olmasaydı kaykay parkı için daha uzak semtlere gidiyordum örneğin.” Buraya dair Ali’nin talebi ise “Patencilere yardım ettik deyip bir iki rampa yapıyorlar ama bu değil! Biz gençlerin ilgi alanlarına önem verilsin.”

EĞİTİM SİSTEMİNDE YETENEKLER ÖNEMSENMİYOR

Paten haricinde resimle ilgilenen Merve; resmin ne kadar yanlış anlaşıldığından ve değersiz görüldüğünden bahsediyor. “Mesela ben kendi karakterlerimi yaratıyorum, portre çizemiyorum. İnsanlar kendilerini çizmemi istedikleri zaman çizemiyorum ve bana yeteneksiz olduğumu söylüyorlar. Hâlbuki resim sadece porte çizmek değil, yeteneği de sadece bununla ölçemeyiz. Bu tür tepkilerle karşılaştıkça ve bu kadar emek vererek çizdiğim resimler değersiz görüldükçe katlanılmaz bir hal alıyor. Çizimleri sosyal medyada yayınlıyordum hepsini kaldırdım örneğin. Bunun dışında özel kalemler kullanmam gerekiyor ama bir kalem olmuş 5-10 lira. Bu çok berbat bir durum.” Ressam olmak istediğini ama şu an vazgeçmek üzere olduğunu söyleyen Merve eğitim koşullarının da yeteneklerini geliştirmek, öğretmek için değil sadece ders geçmek için olduğunu söylüyor. Paten için de şu anki pateninin fiyatının oldukça artmış olduğunu oysaki her an kırılabilecek çok basit bir paten olduğunu ekliyor. Bir de paten sürenlere serseri gözüyle bakılmasını doğru bulmadığını, bunun da bir spor olduğunu söylüyor. Merve bu algıların; insanlar bilinçlenirse, sanatı veya sporu küçük görmeyi bırakırlarsa, parası olan meslekleri dayatmak yerine sevdiği işleri yapıp mutlu olmalarına izin verilirse değişeceğini düşünüyor. Ali de araya girip “Türkiye’de matematik bilmiyorsanız hiçbir şey değilsinizdir.” diye düşünüldüğünü söylüyor.

Pandemi ve beraberinde gelen kısıtlamalarla/koşullarla iyice bunalan gençler- konuştuğumuz arkadaşların da belirttiği gibi- ilgilerine yönelik alanların olduğu, gereken ekipmanlara rahatça ulaşabildikleri bir düzen istiyorlar.