Melodi Çikolata işçisi yazdı: Ömrümüzü verdik, ‘nazikçe’ kovulduk
“Biz işten ayrılıyormuşuz gibi ara bulucu tutanağı düzenleyerek imzalattılar. Erkek işçilerin bir kısmına ihbar verdiklerini duyduk, bizlere yol yemek dahi eklemediler."
Fotoğraf: DHA
İşten atılan Melodi Çikolata işçisi
İstanbul
Kovid vakalarının fabrikada görülmesiyle beraber prim ve ücret kayıpları umursanmadan kısa çalışmaya başladık. 5-6 aydır birbirimizden doğru dürüst haber alamadığımız bir ortamda ocak ayının ortasında insan kaynakları tarafından telefonla aranarak, bizlere aklımıza bile gelmeyen önerilerde bulundular. Birbirimizle telefonlaşmaya başladığımızda durumu daha iyi anladık ki çoğu kadın 30’a yakın işçiyle görüşerek yeni planlar yapılmış.
Fabrikada üretim bölümlerinde değişiklikler yapacaklarından dolayı bizleri paketlemeye vereceklerini ve bu bölümde 12 saat çalışmayı kabul etmemizi istediler. Kabul etmemek ise ‘Verilen işi yapmamak’, tazminatsız işten atılmak anlamına geliyormuş. 19 yıldır burada çalışan ben de diğer arkadaşlarım da ne yapacağımızı bilmiyorduk. Zaman zaman fabrikanın önünde bize kağıtlar dağıtan sendikanın telefonunu bularak görüşme talebinde bulunduk ve anladık ki 15-20 yıllık işçileri işten atmanın planı tasarlanmış. Bazı arkadaşlarımıza “Kıdem tazminatı fona devredilmeden al git” dendi, bazılarına senin hastalığın var kovidden uzak durman lazım. Bir daha bu fırsatı bulamazsın” gibi öğütlerde bulunuldu.
Görüşmeler üretim fabrikası yerine depo binasında yapıldı ve ortak davranmamız engellendi. Ama biz yaşananları gördük. Çaresizdik, İŞKUR’dan işçi alınacağını çevremizden işitmeye başlamıştık. Biz kadındık. Benim prim günüm dolmamış ve bundan sonra iş bulup bulmayacağım meçhuldü. Diğer kadınların durumu benden farklı değildi. Bazıları kocalarına sorarak hareket ettiler, borçları olanlar çoluk çocuğuna bakmakla yükümlü olanlar vardı.
Aldığımız tazminat ne kadar dayanacaktı? Tazminat hesaplarını da kafalarına göre yaptılar. Biz işten ayrılıyormuşuz gibi ara bulucu tutanağı düzenleyerek imzalattılar. Erkek işçilerin bir kısmına ihbar verdiklerini duyduk, bizlere yol yemek dahi eklemediler. Benimle aynı dönemde giren bir usta benden 30 bin TL fazla almış. Biz kadın işçiler erkeklerden 700-800 TL daha düşük maaş alırız. Gizli sır gibi kimse kimseye maaşını söylemez. Ben 19 yıla yaklaştım, pandemi ortasında aldığım son maaş 2 bin 890 TL. 20-23 yıl çalışan kadınlar benden 100 TL fazla alır. İkramiyemiz ve sosyal hakkımız yok. Bayramlarda yarım maaş veriliyordu, onu da kestiler bu dönemde. Kıdem tazminatının hesaplanmasında bir maaş ikramiye eklenmelidir diye konuştuk. O patronun sadakası deyip kabul etmediler. Bizi ara bulucuyla sıkboğaz ederek işsiz bıraktılar.
Birçok şeyi iş başa düşünce öğrendik. DİSK/Gıda-İş’ten sendikacılar bizlere sorunlarımızı anlatan bildirilerle geliyorlardı. Haklarımızı anlatıyorlar ve iş güvencemiz için sendikalaşmamızı öneriyorlardı. Biz işçiler korkuyor ve sendikaya üye olursak işten atılacağımızı hesap ediyor ve sendikaya üye olmuyorduk. Emekli olana kadar çalışmayı düşlediğimiz Melodi Çikolata’da başımıza gelenler bize ders oldu.
