Mektup: Sadece oje sürerken kendime zaman ayırabiliyorum
"Pandemi öncesinde de çalışıyorduk, pandemi sonrasında da hep çalıştık. Ama burada bir sıkıntı daha da gün yüzüne çıktı, hep çalışıyoruz ama geçinmek gün geçtikçe zorlaştı."
Fotoğraf: DHA
Depo işçisi bir kadın
İstanbul
Merhaba. Pandemi sürecinde işyerimizde yaşadıklarımız ve bunların yaşamıma yansımasından bahsetmek istiyorum. Ben Esenyurt’ta 5 bin kişilik bir depoda çalışıyorum. Pandemiyle birlikte sadece iş yaşamımızda değil, özel yaşamımızda da değişen şeyler oldu. Pandemi başladıktan sonra birçok işyeri gibi bizde de tek önlem maske, siperlik ve dezenfektan oldu. Ama bunlar yeterli miydi? Hayır. Çünkü biz yine 2-3 vardiya bir arada çalıştık, “sosyal mesafe” uyarıları bizim işyerimizdeki gerçeklikle örtüşmedi. Daha iyi önlemler alınabilir, bu kadar çok kişi aynı anda çalışmayabilirdik. Koruyucu malzemelerimiz daha kaliteli olabilirdi. Bunların hepsi bizim çalışma performansımızı da etkiledi haliyle.
Pandemi öncesinde de çalışıyorduk, pandemi sonrasında da hep çalıştık. Ama burada bir sıkıntı daha da gün yüzüne çıktı, hep çalışıyoruz ama geçinmek gün geçtikçe zorlaştı. Hatta bizim kazancımız da düştü desem yeridir. Primlerimizi her fırsatta, her bahaneyle kesiyorlardı, şimdi de kesmeye devam ediyorlar. Benim kardeşim pandemiyle birlikte işten ayrılmak zorunda kaldı. Bu da geçimimizi zorlaştırdı. Marketlerde fiyatlar sürekli zamlanıyor, faturalar sürekli zamlanıyor. Geçen sene doğal gaz 250 lira geliyordu, bu sene aynı şekilde açmama rağmen 400 lira gelmiş.
Her şeyden kısmak zorunda kalıyoruz. Önceden bir günde tükettiğimizi şimdi 2-3 güne yaymaya çalışıyoruz. Ben işten ayrılmayı da düşündüm ama ekonomik sebeplerle ayrılamadım. E benim gibi düşünen ama maddi sebepten işten çıkamayan bir sürü arkadaşım var. Artık vücudum da kaldırmıyor. Zaten psikolojik olarak da tükenmişlik sendromu yaşıyorum. Sürekli çalışıyorum, sürekli. Kendime sadece banyo yaparken ve oje sürerken zaman ayırabiliyorum. Kendim için bir şey yapmak istesem, bir yere gitmek istesem onda da yine fedakarlık yapıp erken uyanmam lazım mesela. O bile yük geliyor. Her şeye yetişmeye çalışıyorum, yetmiyor, olmuyor. Tek başıma değiştirme şansım yok bunların hiçbirini, ama değiştirmenin yolu elbet vardır. O da bizim birlik beraberliğimizden başka hiçbir şey değil.