Depo işçisi yazdı: Çözüm şans oyunlarında değil örgütlü mücadelede
"Bugün de şans oyunlarında “umudu” arayanların sayısı artıyor. Bireysel ve kolay yoldan para kazanma fikirlerinin bizi çöküşe götürdüğünü görmemiz lazım."
Fotoğraf: Freepik
Depo işçisi
İstanbul
Merhaba Evrensel okurları.
Evrensel’de Mola sayfasında çıkan haber üzerine ben de Esenyurt’ta çalıştığım depodaki durumu aktarmak istedim. Kripto para ve bahis oyunları işçiler arasında giderek popülerleşiyor. Bizim depoda da birçok işçi uzun süredir bu oyunları oynuyor. Öncelikle büyük bir pişmanlık duyduklarını söylüyorlar ama burada “umut” aramalarının bir sebebinin olduğunu anlatıyorlar. Arkadaşımız Muhammed bunun sebebini şöyle anlatıyor: “Asgari ücretle çalışan işçileriz. Ailemle yaşıyorum, babam emekli. Eve destek olabilmek için aileme 1000 lira veriyorum. Normalde günde bir paket sigara içmeme rağmen bunu iki günde bir paket tütün alarak idare ediyorum. Aylık 150 lira sigara giderim oluyor. Kız arkadaşım yok, herhangi bir hobim yok, beğendiğim bir ayakkabıyı alacak cesaretim yok ve her ay başında ay sonunu düşünüyorum. Bu ümitsizliğe kapılmama neden oluyor. Tüm bunlar uygun faiz oranlarına kanıp çektiğimiz kredileri iddiada katlama düşüncesine sürüklüyor. Bu süreç giderek girdaba dönüşüyor ve her ay başında giderek eksiye düşmemiz bizi para kazanma ihtimalimizin düşük olduğu halde iddaa oynamaya sürüklüyor.”
Her ay eksiye düşerek, bir önceki kaybını kurtarmak için bankadan yüklü miktarda para çeken arkadaşlarıma kalan ise üç yıl boyunca her ay 1300 lira taksit ödemek oluyor.
Çalışarak kazandığımız paranın bir gelecek planı yapmaya yetmediğini geçelim, bugünü kurtarmayan bir ücretle çalıştığımız için kolaydan para kazanma yollarını aramak işçiler arasında çok olağan karşılanıyor.
Bir başka arkadaşım Mehdi. “Dün daha küçük miktarlarla oynuyorduk ama bugün günlük ihtiyaçlarımızı bile gideremiyoruz. Sonra daha büyük arayışa giriyorsun. Emeğimizin karşılığını alsak, ihtiyaçlarımızı gidersek, gelecek planı yapabilsek niye oynayalım?” diyor.
UMUT ARAYANLARIN SAYISI ARTIYOR
Kişisel zevk ve heyecanlarına yenik düşen genç işçiler değil bunlar. Tam tersi temel ihtiyaçlarını karşılayamayan işçiler. Emeğin karşılığını alabilmek için örgütlü mücadele yürütmenin olanakların kapandığına değiniyorlar. İşyerlerinde birlik olmaya çalıştığımız zaman arkadaşlarımızın bizi hemen yolun başında yalnız bıraktığını ve bundan ötürü örgütlü mücadele ile kazanmaya dair umutlarının kalmadığını söylüyorlar.
Bireysel ve kolay yoldan para kazanma fikirlerinin bizi çöküşe götürdüğünü görmemiz lazım. Bizleri tüm kötü koşulların içerisinde çıkmaza sokan sistem, bizi bireysel kurtuluş yolu olarak geçmişten beri şans oyunlarına sürükledi. Bugün de şans oyunlarında “umudu” arayanların sayısı artıyor. Yalnızca dışarıda değil, fabrikada da bireysel rekabeti ön plana çıkaran sistem her seferinde mesai arkadaşlarımızın birbirine olan güvenini yerle bir ediyor. Bugün açısından örgütlü mücadele yürütmemizin olanakları daralmış olabilir, ancak umut arayışımızın bir adresi olarak örgütlü mücadele tek seçeneğimiz. Ancak bu seçenek ile yaşam ve çalışma koşullarımızı iyileştirebiliriz. Bugün biz işçiler kendi işyerlerimizdeki talepler etrafında birlikte, bizi tüm bu çıkmazlardan çıkarabilecek bir mücadele yürütmeliyiz.
