İşçi mektubu: Annem babam hasta, diken üzerinde yaşıyoruz

Gebze’den bir işçi

Ben 10 yıllık işçiyim. Gıdadan kozmetiğe otomotivden tıbbi ürünlere birçok alanda çalıştım. Şimdi ise sağlık lojistiğinde çalışıyorum. 10 senelik işçilik hayatımın pandemiyle birlikte psikolojik ve maddi anlamda en zor günlerini geçirdim. Pandemi başlangıcında tıbbı ürünler üretimi yapan bir firmada çalıştım. Kısmi çalışma adı altında ücret kesintisi, yıllık izin kesintisi, her türlü eksilmeye maruz bırakıldım, bırakıldık. Hastalığın ilk paniğiyle bu kadar uzun süreceğini bilemediğimiz için hem kendimizi hem ailemizi korumak için hadi gitsin yıllık izinler dediğimiz de oldu. Ama yıllık izinde bile borçlu duruma getirildim. Babam KOAH annem astım hastası. Servisler, yemekhaneler, çalışma alanları mesafeli olmaya elverişli değil. Anneme babama hastalık taşımamak için kendimce aldığım önlemler oldu tabii ama psikolojik olarak beni bu dönem kadar yoran bir dönem olmadı. Sokağa çıkma yasaklarında bile az kişiyle çok iş çıkartılması işvereni mutlu ettiği için depolar ağzına kadar doluyken hafta sonu mesaileri yaptık. Fabrikayı ikiye bölüp 1 hafta sırayla çalıştırıyorlardı. Ama bu 1 hafta tatilleri zorunlu olarak yıllık izinlerimizden kesildi. Onlar bitince de ücretsiz izin yazıldı. Ücretsiz izinler bahane edilerek işten çıkarmalar ve gereksiz maaş kesintileri yaşandı. O dönem destek adı altında yapılan yardımlardan ne ben ne de oradaki bir arkadaşım faydalanabildik, çünkü devlete göre tıbbi ürünler üretimi olduğumuz için zaten çalışıyorduk paramız vardı.

Şimdi ise sağlık lojistiği yapan bir firmada çalışıyorum. Sokağa çıkma yasaklarında akşam mesaileri ve hafta sonu mesaileri yapıyoruz. Servisler full. Oturma alanları mesafe için yetersiz. Biz mesailerle çalıştığımız halde hâlâ ücretsiz izinde olan arkadaşlarımız var. Birçok arkadaşımın evde benim gibi hasta yakını var. Kendi kendimize aldığımız önlemlerimiz yetiyor mu bilmiyoruz. Tam kapanmada çalışmama gibi bir durum söz konusu bile edilmedi burada zaten. Ya da evden çalışma. Servise bindiğimiz ve indiğimiz saatlerde açık market yok. Ama biz tam gaz çalışmaya devam tabii. Evde zaten dışarıda olan bendim. Hâlâ benim. Şimdi bu kapanma kime kapanmaydı? Her gün çalışan bana mı? Oteller açık, turistler açık... Ben kapalı mıyım? Değilim. İster miydim? Bir desteğim olsaydı elbette isterdim çünkü; babam şu an kanserle mücadele ediyor ve ben serviste yemekhanede dinlenme alanında diğer arkadaşlarım gibi yan yanayım. Ama bir destek olmayacağını bildiğim için bu riskle çalışmaya mecbur bırakılanlardanım... Diken üstünde çalışmaya, ama yaşadıklarımızı anlatmaya, birlik olmaya devam etmek zorundayız. Daha güzel günlere ulaşabilmek için… Sevgiler...

Araştırma: Kovid-19 aşıları güvenli ve etkili

AB'de kullanılmayan yaklaşık 4 milyar avroluk Kovid-19 aşısı çöpe atıldı

Koronavirüsün yeni varyantı "BA.2.86" İsrail'de de tespit edildi

Pandemi döneminde 290 bin fazladan ölüm yaşandı | “Verileri gizleyerek üç yıl insanların ölümünü izlediler”

İngiltere'de hükümetin uygulamalarına yönelik Kovid-19 soruşturması başladı

Fransız tıp kuruluşları, Raoult'un yetkisiz hidroksiklorokin kullanımına ceza istedi

TAMAMI...