Bırakın ders çalışmayı, yaşamak dahi zor geldi

İrem TAÇYILDIZ

ODTÜ

Merhabalar, ben İrem. ODTÜ İktisat öğrencisiyim, şu an hazırlık okuyorum. Üniversiteye başladığımdan beri eğitimimi online olarak sürdürmek zorunda kaldım, henüz kampüs yüzü göremedim maalesef. Uygulanan politikalar nedeniyle de okula gitmek konusundaki umudumu kaybetmediğimi söyleyemiyorum ne yazık ki. Evlere hapsolduğumuz bu dönemde ders çalışmak için motive olmakta çokça zorlandım. Bırakın ders çalışmayı kimi zaman yaşamak dahi zor geldi. Böylesine bir virüsle verilen savaşı bizim lehimize çevirebilmek için evlere kapanma tabii ki de gerekliydi. Ancak bu kadar zamandır vermiş olduğumuz ve halen daha verdiğimiz mücadeleye karşın aldığımız sonuç yine de hayatlarımızın normale dönebilmesi için yeterli değil çünkü süreci yönetmek adına uygulanması planlanan politikaları tam anlamıyla uygulayabilecek imkanlara sahip olmayan milyonlarca insan var ülkemizde.

GEÇİNEMEYENLER KAPANAMADI

Yapılan tam kapanmalar, sokağa çıkma yasakları ve daha birçok kısıtlama işçi ve emekçiler için geçerli olamadı. Çünkü onlar evlerinin geçimini sağlayabilmek için çıkmak, işe gitmek zorundaydı. Babam da işe gitmek zorunda olan insanlardan biriydi ve tam kapanma sürecinde iş yerinde bir arkadaşından korona kaptı. Tam kapanma sürecinde korona kaptı. Evde kalanlar, tam anlamıyla kapanabilenler yalnızca geçimini sağlayabilecek imkanlara sahip olanlar oldu, onlar bu virüsü kapmadılar. Virüsün toplum içindeki yayılımına dair olumlu bir sonuç elde edemedik bu yüzden. Uygulanacak politikalar tam da böyle uygulanmaya devam ederse uzunca bir süre edemeyeceğiz de. Yine her gün binlerce yeni vaka tespit edilecek bugünkü gibi. Ki bunların aslında hasta sayısı olduğunu sağlık bakanımız aylar önce itiraf etti. Yani bizim gördüğümüzden daha kötü bir tablo söz konusu. Fakat bu tablo görmezden gelinerek, yaz aylarında ülkeye girecek olan döviz göz önünde bulundurularak yeniden tıpkı geçen yaz olduğu gibi bir normalleşmede karar kılındı.

EĞİTİM GÖZ ARDI EDİLİYOR

Eğitimin önemi ve öğrencilerin bu süreçte yaşadığı türlü zorluklar tamamen göz ardı ediliyor. Online eğitimin gerektirdiği materyallere sahip olmayan birçok öğrenci bu dönemde eğitimden mahrum kaldı, bu eksikliklerin yanında anlayışsız okul yönetimleri de zaten zor olan bu süreci öğrenciler için daha da zorlaştırdı. Ama bu tabii ki de sermayeyi elinde tutan küçücük bir kesimin yararından daha önemli değil. Onların cebi bu süreçte dahi parayla dolmaya devam ederken bizlerin yoksullaşması da hız kesmeden devam etti. Devletin asıl gözetmesi gereken halkın yararı yerine sermayedarların yararını düşündüğü sürece de bu ters orantı sürmeye devam edecek. İşçiyi, emekçiyi kapsamayan politikalar hiçbir işimize yaramadı, yaramayacak. Böylesine kötü yönetilen bir sürecin tam anlamıyla bir normalleşmeyle sonuçlanması da uzun zaman alacak. İşte bizi okullarımızdan mahrum bırakan tam da bu yönetilemeyen pandemi sürecidir. Yerinde politikalarla bu kadar sürede salgını bertaraf etmemiz gerçekten çok muhtemeldi ancak bu politikalar bırakın iyileştirmeyi işçiyi daha da eziyor, zengin kesimin hayatını da daha da kolaylaştırıyor. Umuyorum ki bu normalleşme girdiğimiz son normalleşme süreci olur, tekrardan normalleşmemize gerek kalmayacak kadar doğru bir normalleşme olur ve okullarımıza kavuşabiliriz.