Bir yanda hayallerimiz bir yanda gerçekler

Ahmet

Eskişehir

Pandeminin başlarında dershanelerde bir süre yüz yüze, bir süre online şekilde işlendi dersler. Bu yüzden ders çalışma düzenimiz çok bozuldu. İnsanların interneti, bilgisayarı var mı diye düşünülmeden geçildi online eğitim sistemine. İmkanları el vermeyen arkadaşlarımızın eksiklerini istemeye bile çekindiğini düşünüyorum. Öğretmenlerimiz ise kendi imkanlarıyla eksiklerini tamamlayarak eğitime devam etti. Evden çalışma sistemiyle ders yüklerinin çok arttığını, daha uzun saatler çalıştırıldıklarını gördük. Tekrar yüz yüze eğitime geçildiğinde ise hem biz hem öğretmenlerimiz dar sınıflarda aşısız bir şekilde eğitime devam ettik.

PARASI OLANIN İYİ EĞİTİM ALDIĞI KOŞULLAR

Bu şartlar altında üniversite sınavına hazırlanırken bir yanda hayallerimiz bir yandaysa gerçeklikler var. Okumak istediğimiz bölümlerle okumak zorunda hissettiğimiz bölümler çok farklı olabiliyor. Bunun sebebi ise tamamen gelecek kaygısı. Yapmak istediğimiz meslekleri ileride aç kalmama kaygısıyla, bir evimiz ve bir arabamız olsun diye tercih bile edemeyeceğiz. Kaldı ki tercih etmek zorunda kaldığımız bölümlerin mezun olduğumuz zaman karnımızı doyuracağı bile belli değil.

Üniversite hayatı ise bilimsel eğitimin, sosyal imkanların ufkumuzu açacak bir deneyim olmalı. Fakat geri ödemeli kredilerle, part-time işlerle, açlıkla sınanarak ufkumuz daraltılıyor. Bu durum herkes için aynı şekilde değil elbette. Çünkü parası olanın daha iyi şartlarda eğitim aldığı bir devirdeyiz.

Bence bir öğrencinin insani şartlarda, sosyal imkanları gelişkin bir öğrencilik hayatını istemesi, mezun olduğunda refah içinde yaşamayı talep etmesi hiç de aşırı, uçuk istekler değil. Tüm gençlerin ortaklaştığı bu taleplerimiz için biz birlikte düşünüp tek vücut halinde olursak yani sesimizi gür çıkarırsak çözüm yollarını bulacağımıza inanıyorum.