Hep dert hep ders…
Faturayı kendi çıkarları için bizlere kesenler birlikte hareket ediyorlar. Buna karşın bizler de kendi çıkarlarımız için, okurken çalışmaya mecbur bırakılmamak için el ele vermeliyiz.
Arşiv | Fotoğraf: Freepik
Elif DEMİRTAŞ
Fırat Üniversitesi
Fırat Üniversitesi Hemşirelik Bölümü birinci sınıf öğrencisi olan Özge Açık, üniversiteye başladıktan kısa bir süre sonra LC Waikiki mağazasında işe başladığını dile getiriyor. Ailesine yük olmak istemeyen Özge, “Maddi yetersizlikten dolayı hem çalışıp hem okumak zorundayım, benim de ihtiyaçlarım günden güne fazlalaşıyor bu yüzden aileme yük olmak istemiyorum. Haftada iki gün işe gidiyorum, patronumla konuşup iş günlerimi derslerimin olmadığı bir güne ayarlıyorum.” Tam kapanmayla beraber birçok üniversiteli gencin işsiz kaldığını söyleyen Özge, bunun kendisine pek yansımadığını, ortalama bir ücret aldığını dile getiriyor.
“İŞ YERİNDE ERKEK REYONUNDA ÇALIŞTIĞIM İÇİN KORKULARIM OLUYOR”
Alım gücünün giderek eridiğine dem vuran Özge, “Bugün baktığımız zaman artık beş kilo bile olmayan 4,5 kilo sıvı yağ 90 TL civarında, diğer ürünleri söylemiyorum bile. Her şey ortada zaten insanlar eğitime, sanata, beslenmeye, sağlığa aç kalıyorlar. Bugün bir işte çalışmak isteyen bile tanıdığı olmadığı sürece işe giremiyor” diyor. Sonrasında ise hem okuyup hem de çalışmanın ağır koşullarında nasıl ezildiğini, “Okurken çalışmak da zor oluyor, 10 saatlik bir çalışmada yorgun düştüğüm için derslerden geri kalıyorum, sınavlara hazırlanamıyorum kendi bildiklerimle sınavlara giriyorum” şeklinde anlatıyor. Aynı zamanda çalıştığı giyim mağazasında da sıkıntılar yaşadığını aktaran Özge, “İş yerinde erkek reyonunda çalıştığım için korkularım oluyor bir kadın olarak. Yanlışlıkla biriyle çarpışma durumu bile olsa tedirgin oluyorum. Yalnız kalmamaya dikkat ediyorum. Sürekli diğer çalışan arkadaşlarımın yanında olmaya çalışıyorum. Zaten bu ülkede birçok şeye değer verilmediği gibi kadınlara da değer verilmiyor” diyerek sözlerini bitiriyor.
“DERSLERİ YÜRÜTMEKTE ZORLANDIM”
Bir diğer arkadaşımız olan Nazlı Karakaya ise Fırat Üniversitesi Sosyoloji bölümü birinci sınıfta. Kendisi de üniversitede okumanın yanı sıra bir gelinlikçi dükkanında çalışıyor, “Çoğu zaman işle birlikte dersleri yürütmekte zorlandım. Pandemiden dolayı gerek maddi gerek ise manevi sıkıntılar çektim. Şu anda bile iş aramak zorken mezun olduğumda bir iş bulabilir miyim orası muamma” diyen Nazlı, kapanmanın etkisiyle yaşadığı zorlukları ise şöyle anlatıyor, “Kapanmanın etkisi hepimizin üzerinde çok fazla baskı oldu. Çoğu genç işsiz kaldı. Derslerden verim alamadım, çalışmak zorunda olduğum için işim derslerden daha baskın oldu.”
Her geçen gün derinleşen krizin faturasının gençlere kesildiğini görüyoruz. İktidarın bizlerden bekledikleri bu düzende aralıksız olarak kesilmeyen bu krizlerin bir yapboz parçası olmamız ve faturayı ödememiz. Faturayı kendi çıkarları için bizlere kesenler birlikte hareket ediyorlar. Buna karşın bizler de kendi çıkarlarımız için, okurken çalışmaya mecbur bırakılmamak için el ele vermeliyiz. Sermaye ve hükümetin çıkarlarını çiğnemek için ortak talepler etrafında örgütlenmeli ve bu karanlık düzene karşı birleşmek zorundayız.
