Hepsine inat yaşasın hayat!

Zeynep

YTÜ

Merhaba sevgili Genç Hayat okurları, ben Zeynep, öğrenciyim, kadınım, biseksüelim. Ya da bu kadar etiketle uğraşmadan insanım. Haziran ayı bildiğimiz üzere “Onur Ayı” olarak geçmektedir. Peki nereden gelmiştir? 1969 yılında Manhattan’daki Stonewall adlı bir barda polis tacizine, tecavüzüne, zulmüne direnen eşcinsellerin başlattığı bir ayaklanmadır. Küçük bir bardan sokağa, sokaktan caddeye, caddeden bütün Amerika’ya yayılan bir harekettir. Bu ayaklanmayı queer Amerikalılara karşı yapılan ayrımcı yasaları ve uygulamaları değiştirme yönünde yapılan ilk hareket olarak kabul edebiliriz. İlk Onur Yürüyüşü 1970 yılında yapılmıştır. Onur Yürüyüşü sanılanın aksine queer insanların bedenlerini teşhir etmek istedikleri için değil biz de varız, öldürülüyoruz, yok sayılıyoruz ama biz de insanız demek içindir. Hatta ve hatta Stonewall ayaklanmaları Soğuk Savaş zamanlarına denk geldiği için bu süreçte eşcinselliği, ABD toplumunda erkekliği azaltmak için kullanılan komünist bir sabotaj olarak bile düşündüler. Türkiye’de ise ilk Onur Yürüyüşü 2003 yılında 30 kişinin katılımıyla İstanbul’da yapıldı.

Üzülerek söylüyorum ki günümüzde durum hala iç karartıcı. Özellikle İslamiyet’i kabul etmiş ülkelerde eşcinsellik suç olarak kabul ediliyor ve eşcinsel insanlar bu yüzden öldürülüyorlar. Güvende değiliz! Sokakta, işte, evde, okulda… Bir ara sokakta transseksüel bireyler dayak atılarak öldürülüyor. 17 yaşında bir genç ailesi onu kabul etmediği için intihar ediyor. Çok bir şeyi değil, sadece yaşamayı istiyoruz. Boğaziçi’nde öğrenciler tarafından açılan sergide 7 öğrenci göz altına alınıyor, 2 öğrenci tutuklanıyor. İfade özgürlüğü nerede? Yeni Akit gazetesi hakkında “Onursuz ibneler, Lut Kavmi’nin torunları, eşcinsel sapıklar” gibi söylemleri için suç duyurusunda bulunuldu. Savcılık bu durumu “düşünce özgürlüğü” olarak değerlendirdi.  Sadece özgür ve eşit olmayı istiyoruz. Bizi korumak için yasa çıkarmadıkça her gün ölen kadınların, LGBTİ+’ların kanı devletin elinde. 2002 yılında Erdoğan’a yıllar önce sorulan bir soru karşısında şöyle cevap vermişti: “Eşcinsellerin kendi hak ve özgürlükleri çerçevesinde yasal güvence altına alınması şart. Zaman zaman bazı televizyon ekranlarında onların da muhatap oldukları muameleleri insani bulmuyoruz.”  2002’den bu yana eşcinseller öldürülmedi mi yoksa verilen sözler sahici değil miydi?

BURADAYIZ DEMEK İÇİN BİRLİKTE OLMALIYIZ

İşte tam da bu gibi durumlarda hep birlikte olmalıyız. Sokaklarda yan yana, kol kola direnmeliyiz. 2021 yılı itibariyle öldürülen 177 kadın buna kanıt değil mi? HaberTürk’e konuk olan Ali Rıza Demircan, COVID-19 için Tanrı’nın eşcinselleri cezalandırmak için gönderdiği bir hastalıktır dedi. Sevgili yoldaşlarım, kadınları her türlü şiddetten korumak, kadınlara yönelik şiddet ve aile içi şiddeti önlemek, kovuşturmak ve ortadan kaldırmak için 45 ülke ve Avrupa Birliği’nin imzaladığı İstanbul Sözleşmesi aile kavramına ters olduğu ve evlilikleri bozduğu gerekçesiyle feshedildiğinde bu sokaklar yanmalıydı. Hangi kadın çantasında biber gazı taşımıyor ki artık? Güvende değiliz çünkü. Öldürülen 177 kadının kanları bizim elimizde. 1969 yılında Manhattan’da canına tak edip ayaklanan eşcinselleri örnek almalıyız.  Bütün bu adaletsizliğe, zorbalığa, şiddete, ölüme karşı “İstanbul Sözleşmesi yaşatır” diyoruz, “Trans cinayetleri politiktir” diyoruz ve diyoruz ki “Hepsine inat yaşasın hayat!”

FİLM ÖNERİSİ: Bu gibi umutsuzluğa kapıldığımız zamanlarda içimize umut aşılayacak ve aynı zamanda Onur Ayı’na yakışan bir film önermek istiyorum sizlere. Eşcinselliği bireysel bir bakış açısıyla değil toplumsal düzeyde ele alan çok duygusal, içinizi ısıtacak bir film. Yönetmenliğini Matthew Warchus’un yaptığı 2014 yapımı Pride (Onur) filmini eminim ki hepiniz çok seveceksiniz.