‘Elim kırılsaydı da oy vermeseydim’

Yüksel YILDIZ
İstanbul

İşçi ve emekçilerin yoğun olarak yaşadığı Pendik’e bağlı Esenyalı Mahallesi’nde, akşam üstü yürüyüş yapmak isteyenlerin uğrak yerleri arasında, boş bir top sahası da yer alıyor. Binaların arasında kalan tek boş alan olduğu için bu şekilde adlandırılıyor. Kaldırımla çevrili bu alanda, cıvıl cıvıl çocuk sesleri eşliğinde kadınlar tempolu yürüyüş yapıyor ve oturacak yer bulamayacağını düşündüğü için kamp sandalyesi ile gelenler onları uzaktan izliyor.

Buradaki kadınlarla sohbet etmek ve kadınların hikayelerini dinlemek için aralarına karışıyoruz. Ayaküstü hatırlarını sorduktan sonra sohbete dahil oluyoruz. Mahalleden tanıdığımız Fikriye komşusuyla, pazardaki yüksek fiyatları ve art arda gelen zamları anlatıyor.

“Bu zamlar bizi yıldırdı her gün bir şeyler zamlanıyor” diyor, “Yıllardır pazarda alışveriş yaptığım tezgahtaki esnaf bile isyan ediyor. Bu pazarcılar koyu AKP’li, seçim dönemlerinde ‘Biz Reis’ten başkasına oy vermeyiz’ diyen adam şimdi; ‘Elim kırılsaydı da oy vermeseydim’ diyor. Bundan sonra oy falan yok onlara. Her şey zamlandı kimse doğru düzgün bir şey almıyor. ‘Biz de ev geçindirmeye çalışıyoruz’ diyerek isyan ediyor. Yani herkes birbirine dert yanıyor ama inanıyorum artık gidecekler.”

‘KASABIN YANINA YAKLAŞAMIYORUZ’

Komşusu, Fikriye kadar umutlu değil. Hatta siyasetçilere karşı çok öfkeli: “Kimse halkı düşünmüyor. İnsanlar geçim derdine düşmüş. Evde bir kişi çalışıyor, kira ödüyoruz, faturalar derken yiyeceğe doğru düzgün para kalmıyor. Günde iki öğün yiyoruz hangi porsiyonu küçültmemizi istiyorlar? En lüks yemeğimiz makarna, patates. Onlar Mecliste 5 liraya bonfile etler yiyorlar biz kasabın yanına bile yaklaşamıyoruz. Muhalefet partileri sürekli ‘Sandıkta bu iş çözülecek’ diyor. Artık inanmıyorum. Geçen sefer de ‘her şey çok güzel olacak’tı. Birçok şey vaat ettiler hiçbiri yapılmadı. Kameralar önünde kavga ediyorlar. Arka tarafta can ciğerler. Bu iş seçimle çözülmez gelen gideni aratıyor. İnsanların artık bunu anlaması gerekiyor.”

Sahanın etrafında maskeyle yaptığımız tempolu yürüyüş yoruyor bizi. Kaldırıma oturuyoruz. Bir hafriyat toprağından oluşmuş yapay tepenin üstünde oynayan kızına göz kulak olan genç kadınla da sohbet etmeye çalışıyoruz fakat konuştuğumuz konular havadan sudan da olsa sohbetin gidişatı herkesin dile getirdiği ekonomik krize, geçim sıkıntısına geliyor.

‘YÜKSEK FİYATLARIN SEBEBİ ARACILAR’ DİYOR

Eşinin öğretmen olduğunu ama ataması yapılmadığı için özel sektörde çalıştığını söyleyen genç kadın “Aslında ekonomik olarak şükür iyi durumdayız ama gene eksik kalan bazı şeyler oluyor. Eskiden daha kötüymüş yağ kuyrukları, tüp kuyruklarında insanlar bekliyormuş. Şimdi her şey elimizin altında” diyen genç kadına son bir yılda gıda ürünlerine yüzde 70 oranında gelen zamlardan bahsettiğimizde “Tarlada 1 lira pazarda oluyor 6 lira. Aracılar fiyatları yükseltiyor devlet ne yapsın?​” diyor. Emine Erdoğan’ın yaptığı ‘porsiyonlarınızı küçültün’ açıklamasını sorduğumuzda ise; haberleri izleyemediğini söylüyor ve ekliyor: “Herkes kendi bütçesine göre hareket ederse bir sorun yaşanmaz. İnsanlar da ihtiyacından fazlasını alıyor. O yüzden israf artıyor.” Aslında yaşanılan ekonomik krizin, işsizliğin farkında olduğu halde sorumlu olarak yönetenleri görmüyor.

Her gün daha da vahşi bir hal alan kadın cinayetleri ve çocuk istismarından ve yargı paketindeki düzenlemelerden bahsettiğimizde ise; “Bu ülkede benim adalet yok. Kadınlar öldürülüyor çocuklar istismara uğruyor, yapanlar doğru düzgün ceza bile almıyor” diyor.

Karşılaştığımız kadınların hayata bakış açıları farklı olsa da yaşadıkları sorunların ortak olduğunun farkındalar. Artık yaşanan sorunların sandıkla çözüleceğine inanmıyorlar. Ama çözüm adına birlikte hareket etme konusunda ise; çekimser kalıyorlar.