Gelecekten çaldığımız 5 gün

Semih ÇAĞAN                      

Yıldız Teknik Üniversitesi

Birkaç ay önce, bir arkadaşımla sistemin genel olarak ne kadar kötü olduğu hakkında konuşurken Emek Gençliği’nin enerjisine kapılıp gideceğimden haberim yoktu. İçimdeki bu isyancı ruhu fark eden arkadaşım beni YTÜ Emek Gençliği’nin bir tartışma etkinliğine davet etti ve böylece Emek Gençliği ile tanışmış oldum. Pandemi döneminin yalnızlığında böyle bir etkinliğe katılmak, ciddi sorunlar hakkında insanlarla konuşmak iyi ve keyifli hissettirmişti. Maalesef çevremde sistemde olan yanlışlar hakkında konuşabileceğim pek kimse yoktu. Emek Gençliği’ndeki arkadaşlarla beraber bu sorunlardan bahsetmek, çözüm arayışına girmek, “Ne yapabiliriz?​” üzerine konuşmak, entelektüel anlamda da iyi hissetmemi sağlamıştı.

Bu şekilde başlayan Emek Gençliği ile tanışma serüvenim başka etkinliklerle, okulda buluşmalarla, “Kampüsümüzde Millet Bahçesi İstemiyoruz” eylemleriyle devam etti. En son olarak da Gençlik Kampı. Deniz kenarındaki bir kamp alanında, bir şeylerin yanlış gittiğini düşünen, farklı üniversitelerden öğrenciler olarak kampa başladık. Zeytin ağaçlarıyla, masmavi denizi ve muhteşem doğasıyla çok güzel vakit geçirdim. Doğasının yanında keyifli vaktimi pekiştiren yeni arkadaşlıklar ve yeni bilgiler de cabası…

Her sabah saat 10:00’da Marksizm Atölyesi yaptık. Farklı açılardan Marksizm’in temellerini tartıştık. Marksizm, komünizm gibi konulardan uzak olan ben, daha önce hayatı sorgulamaya dair derin düşüncelerimde hayal ettiğim dünya düzenini; atölyede duyunca şaşırmış, “Demek ki birileri benden daha önce bunları düşünmüş” diyerek bir aydınlanma yaşamıştım. Aslında ben de filozof olacak adammışım ama birileri benden 200 yıl önce davranmış. Kendi kendime kurduğum düşünceler, atölyede anlatılanlarla da şekillenince, düşünce dünyam bir üst seviyeye evrildi ve bakış açım oldukça genişledi. Ancak, henüz bulamasam da Marksizm’de hala bir sorun olduğunu düşünüyorum. Bu sorunu bulup düzeltince filozofluğumu ilan edebilirim.

Kamp katılımcısı arkadaşlarımın yaptığı, bilgilendirici ve çok zevkli geçen kültür sanat ve ekoloji tartışmaları oldu. Her türlü konuda her türlü bilgiye aç olan ben için, tartışmalar çok değerliydi. Açıkçası sanattan hiçbir şey anlamam. Sanat tarihi okumuş olan bir arkadaşın yürüttüğü çağdaş sanat tartışmasında, boş ve anlamsız gözüken sanat eserlerini incelemek ve sanatın tarihsel gelişimini takip etmek, sanatın dünyada neden bu kadar değerli olduğunu anlamamı sağladı (eserleri gerçekten boş ve anlamsızmış). Ekoloji tartışmasında, ülkelerin çevreye ve ekolojiye verdiği zararları ve bu konuda hiç kimsenin hiçbir şey yapmadığını öğrenince keyfim biraz kaçmıştı. Bunu zaten biliyordum ama gerçeğin insanın suratına tokat gibi vurulması oldukça sarsıcı.

TARTIŞMALAR CESARET VERDİ

Bunların yanında gazetecilerle sohbetler, kadın-erkek eşitliği tartışmaları, üniversitelerimizin özgürleşmesini nasıl sağlayabiliriz tartışmaları, içimdeki isyancı ruhun daha da körüklenmesine yol açtı. Arkadaşlarımın gözlerinde gördüğüm “yanlış giden şeyleri hep beraber ortaya koyup, değiştirme” isteği bana cesaret verdi. Bütün bu arkadaşlarımla bir şeyler başaracağımıza olan inancım tam.

Eğitimlerin yanında güzel insanlarla tanışmak, sohbet etmek, denizde yüzmek, voleybol oynamak, geç saatlere kadar şarkılar, türküler söyleyip halay çekmek kampın zevk katsayısını arttırdı da arttırdı. Emek Gençliği’ne yeni katılmış olmama rağmen, çok eskiden beri aralarındaymışım gibi yakın hissettim. Bütün arkadaşlarıma, kamptaki emekçilere ve eğitimleri, söyleşileri yapanlara çok teşekkür ederim.