Metal işçisi: Göç konusunda işçi gibi düşünmezsek patronların ekmeğine yağ süreriz

Metal işçisi
Gebze

Merhabalar, ben Gebze’de metal sektöründe çalışan bir işçiyim. Bu mektubumda sizlere hem fabrikamda hem de sokakta göç meselesi ve mültecilerin sorunları üzerine yaşanan tartışmalardan bahsedeceğim. Bildiğiniz gibi ülkemiz yoğun göç alan bir ülke. Bunun nedenini anlamak için tartışmadan, araştırmadan, enine boyuna düşünmeden, sadece sonuçlar üzerinden yürüteceğimiz konuşmaların ve tartışmaların hiçbir faydası olmayacağını düşünüyorum.

Bundan 10 yıl kadar önce Suriye’de emperyalistlerin müdahalesi ve bu müdahalenin içerisinde yer alan Osmanlıcı ve yayılmacı politik düşünceleriyle en ileri saflarında görev alan AKP ve Erdoğan iktidarının Suriye’deki iç çatışmayı körükleyip, emperyalistlerin istediği doğrultuda hareket etmesi; orada yaşayan halkların kendi ülkelerinden, yurtlarından göçe zorlanmasına yol açan en büyük nededir. Diğer taraftan Mecliste bulunan partiler açısından baktığımızda, nereye asker gönderimi (tezkere) gündeme gelse iktidar ve muhalefet partilerinin (Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı içerisinde yer alan partiler) hep birlikte tezkereye onay vermeleri, aslında bir yandan tek adam rejimini ve Erdoğan’ın savaş politikalarını desteklemek, onaylamak anlamına gelmektedir. Şimdi de kalkıp “Vay mülteciler neden geliyor”, “Vay misafirlikleri çok uzadı”, “Artık kendi ülkelerine geri dönsünler” gibi söylemlerde bulunuyorlar.

AKP’nin, mültecileri ucuz emek gücü olarak sermayenin önüne atmasını da ülke içerisinde yaşayan biz işçilere karşı tehdit unsuru oluşturacağı (işsizlik gibi) söylemlerini de kabul etmemeliyiz. Türkiyeli işçiler olarak mülteci, göçmen işçilerin yaşadığı açlık, yoksulluk en önemlisi kendi canı ve ailesi için ekmeği için göçe zorlandıklarını anlayarak, ırkçılıktan kaçınarak bu göçün nedenlerini daha yaygın tartışmalıyız. Yoksa diğer türlü yürüteceğimiz tartışmalarla patronların ekmeğine yağ sürmüş oluruz. Böyle düşünmezsek savaş mağduru olan insanlarla karşı karşıya getiriliriz.

BU AYRIŞTIRMAYI KABUL ETMEYELİM

Mülteci işçiler artık Türkiye işçi sınıfının birer parçası haline geldiler. Ya hep birlikte sahip çıkarak bulunduğumuz yerlerde, fabrikalarda mücadeleyi yükselteceğiz ya da bugünkü gibi tam da patronların ve egemenlerin istediği gibi birbirimizi hedef alarak paramparça olacağız. Bunun sonucunda da hem yaşamımız hem de çalışma koşullarımız giderek ağır bir hal alacak. Biz şu an nerede nasıl mücadele ediyorsak “Onlar da bizim sınıf kardeşlerimiz” diyerek mücadeleye katmanın yollarını örmeliyiz. Aslında ülkemizde de yıllardır görüyoruz, biz işçiler alın terimizin karşılığı için ne zaman yan yana gelsek, ekmeğimizi büyütmek istesek, egemenler ve siyasi iktidarlar kimliklerimiz üzerinden, mezheplerimiz üzerinden bizi karşı karşıya getirmek istiyorlar.

Örneğin; niçin Türk ve Kürt işçiler yeri geldiğinde birbirine karşı düşmanlaştırılıyor? Bunun nedenini işçilerin birleşmesinden korkmuş bir avuç sermayedarın ve hükümetinin çıkarlarına bakarsak görürüz. İşçiler sınıf olduğunu fark ederek, bunun etrafında birleşirse patronların bölme politikalarını boşa çıkarırlar. O zaman birleşik bir işçi hareketi karşısında da bunların yürüttüğü kirli siyaset işçiler ve halk içerisinde sahiplenilmez, istedikleri gibi bu ülkeyi bu işçiyi yönetemezler. Ne yazık ki bugün bölünmüş bir tabloyla yüz yüzeyiz.

Şimdi hep birlikte birleşmeye ve mücadelemizi büyütmek için Türk, Kürt, Suriyeli, Afgan göçmen, mülteci vs kimliğine ve mezhebine bakılmaksızın sermayeye ve onların siyasi iktidarına, onların işçi düşmanı politikalarına dur demek için güçlerimizi birleştirme zamanı. Ve tek yumruk olarak karşılarına dikilme zamanıdır. Birleşerek kazanacağız.