Biz en son 10. sınıftık

Eylül TEMEL

Şair Abay Konanbay Anadolu Lisesi

Sultangazi/ İstanbul

İki yılın ardından okula geri döndük ancak koca eksikliklerle. Başta 10. sınıfta bıraktığımız yerden arayı kapatmayı çalışarak, şimdi de 12. sınıf olmanın artı yükleri ile. Biz arayı kapatmaya çalışıyoruz ancak okul, eğitim sistemimiz her şey tamammış gibi davranıyor. Ancak biz hayatımızdaki koca bir boşluk ve eksiklikle liseyi bitirmek üzereyiz. 12. sınıf öğrencisi olarak bu eksikleri gidermek tabii ki yine bize kalıyor. Okula yetişmek için sabahın köründe kalkıp kantin çok pahalı olduğu için iyi bir kahvaltı yapmaya çalışarak ancak her şey çok pahalı olduğu için bunu gerçekleştirmekte zorlanarak güne başlıyoruz. Herkes şimdiden stresli olduğu için her fırsatta soru çözüyoruz, nasıl eksik tamamlarız diye düşünüyoruz. Bizler genel olarak geleceksizlik gerçekliğimize rağmen bir umut çalışmaya çalışıyoruz. Okuldan çıkınca hızlıca bir şeyler yiyip semtimizin uzak yerlerinde yer alan kütüphaneye gidip eksik tamamlamaya devam. Çantamda okumak için hep kitap var ama şimdiden kafamdaki bir sürü soru işaretinden kaynaklı belki sadece birkaç sayfa okuyabiliyorum gün içinde. Çevremde sınava hazırlananlar hep derdi “sınavdan sonra yaparım, sınavdan sonra var ya…” şimdi ne demek istediklerini anlıyorum sanırım.

AYT SINAVINDA BAŞARILI OLMAK YA DA DEVEYE HENDEK ATLATMAK

Henüz AYT sınavına gireceğimiz konuların dersini okulda doğru dürüst göremedik. Parası olanlar dershaneye gitti ama parası olmayanlar veya eğitime ulaşamayan insanlar dershaneye gidemeyerek 11. sınıfı anlamadan direkt 12. sınıftaki eğitime başladılar. 12. sınıftaki eğitimi 11 altyapısı olmadan yapmak çoğu derste fazlasıyla zor ve bu durumda sudan çıkmış balık gibi hiçbir şey yapamıyoruz. Onun dışında TYT sınavı için de 9 konularını görsek bile 10. sınıfın büyük bir kısmını göremedik ve 10. sınıfın büyük bir kısmı aslında AYT sınavının altyapısını kapsıyor. Hiçbir şey bilmeden resmen AYT sınavına gireceğiz, bir sürü mezun var, sınavı zor yaptıkları için kimse doğru dürüst sınav yapamadı, bu sene bir sürü kişi sınava girecek ve bir sürü kişi yarışacak. Sıra arkadaşlarımla, okul arkadaşlarımla yarışmak da beni gerçekten çok üzüyor.

Sınava hazırlanan öğrencilerden dinlediklerimiz benzer şeyler ancak gittikçe değişmeyen şeylerin derinleştiği bir süreçteyken biz hazirana kadar bu sıkışmışlığa ne kadar dayanabileceğiz? Ben nasılsa 12 oldum bitiyor diye düşünmek istemiyorum sadece çünkü bunu yaparsak bir şey değişmiyor. Mesela arkadaşlarımızla birbirimize kitap konusunda yardımcı oluyoruz, indirim takip ediyoruz ya da bizden önce sınava girenler çözmedikleri kaynakları getiriyor, hatta okulumuzda/ çevremizde bunla ilgili her yıl dayanışma kampanyası düzenlemeye çalışıyoruz, hem okulumuzda hem de mahallemizde. Onun dışında bir konuyu bilen diğerine anlatıyor ve bunu dediğimiz gibi kütüphane uzak olduğu için şimdilik küçük ama merkezi bir yerde yapıyoruz. Üniversiteli arkadaşlarımızdan ders alıyoruz, çözemediğimiz soruları onların kolaylaştırıcılığında birlikte çözüyoruz. Açıklarımızı kapatmak için dayanışmanın gücünü kullanıyor, eğitimdeki eşitsizliğin yarattığı sorunları aşmak için üniversiteli ve liseli öğrenciler olarak birlikte mücadele ederek eğitimimize devam etmeye çalışıyoruz.

Üniversiteyi kazansak da kazanamasak da ardımızda ne bıraktığımız önemli, bir enkaz bırakıp gitmek değil, değiştirmek üzere adımları attığımız bu uzun yolu inşa etmek üzere devam etmeliyiz.