Taliban’sız Afganistan’a dönmek istiyorum
Bir Afgan genç olarak en büyük kaygılarımdan biri aile fertlerinin güvenliğidir. Çünkü her gün ‘’Acaba ailemden birine bir şey olmuş mudur?’’ diye uyanmak dünyanın en zor hislerinden biri olabilir.
Afganistanlı Tıp öğrencisi
İzmir
15 Ağustos 2021’de Taliban, başkent Kabil’e girmesiyle birlikte Cumhurbaşkanlığını ve devletin bütün makamlarını eline geçirmiş oldu. Bu süre içinde Taliban’a karşı olan bir kesim devlet adamları Panjşir’e (Kabil’in kuzeyinde bir vilayete) kaçtılar ve orada Taliban’a karşı oluşan direniş -ki benzeri Taliban’ın eski hükümetinde de oluşmuştu- katıldılar. Bu direniş belli bir yere kadar devam etti ama devletin bütün askeri imkanları elinde olan Taliban Panjşir’i de teslim almayı başardı.
Bu geçen olaylar halkın bir kısmını vatanını terk etmeye mecbur etti ki bunların bir kısmı İran üzerinden Türkiye’ye gelmek durumunda kaldılar. Bu durumun hemen gelen mülteciler için hem de Türkiye’de yaşayan halk için birtakım zorluklara yol açtığını unutmamak gerekir. Mülteci sorunu konusunda Türkiye’de yaşayan halkın bazı tepkilerine hak verenlerdenim şahsen çünkü Afgan mülteciler son zamanlarda Türkiye’ye yoğun bir akın içinde olduklarından, Afganlara karşı bir antipatinin oluştuğunu düşünüyorum.
KAYGI VE TEDİRGİNLİKLE YAŞAMAK İSTEMİYORUM
Genel olarak baktığımızda Afganistan’ın son yirmi beş yıllık savaşlar ile geçen sürecinde Pakistan’ın olumsuz rol üstlendiğini görmemek mümkün değil. Taliban’a askeri eğitimden tutun da giydiği ayakkabılarına kadar her şeye destek oldular. Taliban’ın bu dönemki uluslararası politikası ise dünya ülkelerini kendilerinin kurmaya çalıştığı Afganistan İslam Emirliğini tanıması için uğraşmak üzerine. Bu yüzden şu ana kadar yürütmek planladıkları sert ve katı politikalarını doğrudan dile getirmiyorlar. Eğer dünyayı kurmaya çalıştığı Afganistan İslam Emirliğini tanımaya ikna edebilirler ise o zaman istediği gibi hüküm süreceklerini öngörüyorum. Bu yüzden dünya ülkelerinin böyle kritik bir dönemde acele karar vermemeleri daha uygun olacaktır.
Bir Afgan genç olarak en büyük kaygılarımdan biri aile fertlerinin güvenliğidir. Çünkü her gün ‘’Acaba ailemden birine bir şey olmuş mudur?’’ diye uyanmak dünyanın en zor hislerinden biri olabilir. Ondan sonra ülkemin çökmüş ekonomisinde ailemin geçim sıkıntısı da tabii ki ön plana çıkıyor. Kendi açımdan ise şu an Dokuz Eylül Tıp 4. sınıf öğrencisiyim, gelecekte ülkemin durumu güvenlik açısından olumlu yöne giderse, Taliban giderse ülkeme gidip çalışmayı düşünüyorum ama durum daha da kötüleşirse ve Türkiye’de çalışma imkânım olursa Türkiye’de kalmayı düşünüyorum.
