KYKY yurt günlüğü

İletişim Bilimleri Bölümü 1. Sınıf Öğrencisi

Çukurova Üniversitesi

Merhabalar, ben üniversiteyi bu sene kazanarak şehir dışından Adana’ya geldim. Toroslar Kız Öğrenci Yurdu’nda kalıyorum. Sabahları kalktığımda erken saatte dersim olduğu zaman kahvaltı yapamıyorum çünkü yemekhanedeki sıra çok uzun oluyor ve bekleyecek vaktim olmuyor. Yemeğe yetişmek için sabah 6’da yemekhaneye inmem gerekiyor. Ancak o saatlerde sıra çok az oluyor. Hava daha aydınlanmamışken nasıl kahvaltıya ineyim? Sonrasında fakülteme gitmek için bir süre ring bekliyorum ve gelmesi uzun zaman alıyor. Ring gelse de çok kalabalık oluyor. Öğlen yemeği için üniversitenin yemekhanesinden yemek yemeye çalışıyorum ama orada da yemek sıraları uzun olduğu ve öğle aram kısa olduğu için yemeklere yetişemediğim zamanlar oluyor. Akşam yurda gittiğimde yemek için yine çok uzun bir sırada bekliyorum. Fiyatlar çok yüksek olduğu için az yemek alabiliyorum ve yemekler çoğu zaman güzel olmuyor. Yeme bozukluğum olduğu için bana verilen yemek alma hakkı ile almam gereken besinleri alamıyorum. Yeni yeni iyileşmeye başlamışken yeme bozukluğum en başından baş göstermeye başladı. Bana verilen yemek ücreti ile bir yemek çeşidi alabiliyorum. İkinci yemek çeşidini almak istediğimde üzerine para vermek zorunda kalıyorum. Hemen hemen her gün aç kalıyorum. Her odada banyo var. Duş almak istediğimde günün her saati sıcak su oluyor ama banyo kapısının altından odaya su gidiyor. Havlumu asacak bir yer olmadığından zorlanıyorum. Oda temizliğini biz yapıyoruz ve yeterli temizlik malzemesi öğrencilere temin edilmemiş durumda. Temizlik malzemelerini kendimiz satın alıyoruz. Ütü masaları var ancak ütülerimiz yok onu da kendimiz almak zorunda kalıyoruz. Yatakların ve çalışma masalarının yanında priz olması güzel. Yurtta odalar güzel ve kendime ait bir çalışma masam olması gayet iyi, ders çalışırken zorlanmıyorum. Aslında gün içerisinde sürekli bir yerlere yetişmeye çalışmak beni yorduğu için ders çalışmaya da pek fırsat bulamıyorum. Çok geç uyuyunca da oda arkadaşlarımla tartışıyoruz. Yurdun hiç bir yerinde kişisel alanım olmadığı için kendime vakit ayıramıyorum. Yurtta etüt odalarımız var ama alan çok dar. Yurdun içerisinde kütüphane olmasını isterdim. Yurdumuz 12 katlı ama asansörlerin yetersizliği yüzünden inip çıkmak zor oluyor. 4 tane asansör var ancak sürekli bozuluyorlar. Asansörler yetersiz kalıyor.

“KYK’DAN 200 LİRA KALIYOR”

Yurtta bize internet hakkı verilmesi gayet güzel ancak sadece 16 GB internet hakkımız oluyor.  Haftada 6 dersim online, 3 dersim yüz yüze ve bana sunulan internet kesinlikle yetersiz kalıyor. Bir hafta içerisinde günlerimin çoğunluğu yurtta geçiyor ama yurtta çok sıkılıyorum. Sosyal aktivite yapabileceğimiz alanlar yok. Tüm gün boş geçiyor ve yurttaki diğer öğrenciler ya bahçede oturuyor ya da odasında telefonla takılarak vaktini geçirmeye çalışıyor. Bir basketbol sahası var ama her zaman dolu olduğu için oynayamıyoruz. Herkes mutsuz gibi. Kiminle tanışsam üniversite hayatının sarmadığını yurtta mutlu hissetmediklerinden, sosyalleşemediklerinden bahsediyorlar. Kadın öğrenciler için bu büyük bir dezavantaj. Zaten şehir dışında okumamıza zar zor izin veriyor ailelerimiz. Yurtta stres altında olmamıza ailelerimizin bu baskısı da ekleniyor. “Başarısız olma şansımız yok” gözüyle bakılıyor. Bu yüzden yurdun tüm şartlarına boyun eğmek zorunda kalıyoruz. Hâlâ üniversite hayatına alışamadım. Sürekli tedirginim. Biraz kafamı dağıtmak istesem sosyalleşmek istesem bu sefer de maddi sorunlar baş gösteriyor. Yurt ücretleri 450 lira. Hâlâ burs başvuruları başlamadığı için yurt ücretini vermekte zorlanıyorum. Ailemin attığı harçlıkları yurt ücretine veriyorum. Burs alsam bile 650 liradan aylık 200 lira kalacak bana. O kadar parayla bir ay boyunca ne yapabilirim bilmiyorum.