Üniversite hayallerimiz kırık kaldı

Zehra BURUNUCU
Ankara

Geçtiğimiz yıl üniversiteye çok zor koşullarda hazırlandık. Yüz yüze eğitimden uzak kaldık. İnternet erişimi olanağı olmayan, bir bilgisayardan hatta cep telefonundan yoksun olan çok sayıda arkadaşımız vardı. Hastalık bir yana pek çoğumuzun ailesinde işinden, ekmeğinden olanlar oldu. Kapandığımız evlerde üniversite sınavına hazırlanan öğrencilerin ne kadar zor ve tedirgin bir süreçten geçtiğini sanırım herkes tahmin edebilir. Bu koşullarda hep sınavı kazandığımızı, arkadaşlarımızla yan yana geldiğimizi, kapandığımız dört duvar arasından çıkarak biraz olsun özgürleşeceğimizin hayallerini kurduk. Sınava giremeyen, ailesinin geçim derdi nedeniyle çalışmak zorunda kalan, girse de kazanamayan kazansa da maddi zorluklar nedeniyle kayıt yaptıramayan arkadaşlarımızın üniversite hayalleri kırık kaldı.

Ben gazetecilik bölümünü kazandım. Şimdi ilk yazımı Evrensel’e yazdığım için de çok heyecanlıyım. Okulun açıldığı ilk günden itibaren özellikle şehir dışından gelen arkadaşlarımı gözlüyor, onlarla sohbet ediyorum. Gördüm ki bütün arkadaşlarım heyecanla geldiler. Hem Ankara’yı hem de okulu keşfetmek istiyorlar. Ancak ilk günlerdeki heyecan yüz yüze kalınan sorunlar arttıkça düşüyor, sınavı kazanmış olmanın sevinci yerini kaygıya bırakıyor. Hükümet olsun belediyeler olsun üniversite öğrencilerinin barınmada, beslenmede, ulaşımda mağdur olmadıklarını anlatıyor. Oysa gerçekte durum tam bir sorun yumağı.

10 BİN ÖĞRENCİ YER BEKLİYOR

Okul arkadaşlarım Ankara’yı tanımak istiyorlar doğal olarak. Zamanla tanıyacaklar da. Hedeflerine ulaşıp yeni evlerine geldiler. Ama tanımadıkları şehirde önce ulaşım güçlüğü ve pahalılığı ile yüz yüze kaldılar. İkinci en büyük sorun nerede kalacaklarının belli olmamasıydı. Kimi arkadaşlar özel yurtlara yerleşse de KYK yurtlarında yer bulamayanlar Ankara Büyükşehir Belediyesine başvurarak ‘şefkatevi, misafirhane’ gibi seçeneklerini geçici de olsa değerlendirdiler. Geçici, çünkü yurt çıkanlar buradan ayrılıyor ve daha belediyeye 10 bin öğrenci başvurusu sırada bekliyor.

Yurtlarda kalan arkadaşlarımız yemeklerden şikayetçiler. Keşke hafta sonu evime gidebilsem iyi bir yemek yiyebilsem diye ağlayan bir arkadaşım oldu. Özel yurtlarda kalanlar çamaşır yıkamak için ayrıca 20 TL para verdiklerini anlatıyor.

Belediyenin ayarladığı 1+1 evlerde 6 kişi kalan arkadaşlarımız ne zaman yurt çıkacak diye bekliyorlar. Pandora Belgelerinde vergi cennetindeki isimleri duyarken, kalabalık odalarda yatmak zorunda kalmak, çok sayıda öğrencinin aynı tuvaleti ve banyoyu kullanarak sabah saatlerindeki derse yetişmek zorunda kalışı o kadar zor ki.

Üstüne üstlük okul kitaplarımız için ödenecek paralar da can yakıyor. Hepimiz okumak ve ideallerimizi gerçekleştirmek istiyoruz ama o kadar çok engelle karşılaşıyoruz ki. Ne barınma ve beslenme hakkımız var ne de eşit olanaklar.

Hem daha önceki eğitimimizde ve sınava hazırlanırken hem de şimdi üniversite de eşit olmadığımız o kadar açık ki.