76 yaşında, halen çalışmak zorunda: Tek derdim evimi geçindirmek
Diyarbakır'da 76 yaşındaki Mustafa Çabuk sabahtan gece yarılarına kadar sepetine doldurduğu bisküvi ve çikolataları satarak geçimini sağlamaya çalışıyor.
Mustafa Çabuk elindeki sepettekileri satmaya çalışıyor | Fotoğraf: Fırat Topal/Evrensel
Fırat TOPAL
Diyarbakır
Kulp’da yaşayan Mustafa Çabuk (76), kilometrelerce uzaktaki Diyarbakır kent merkezine çalışmak için haftada en az 1-2 gün geliyor. Burada sabah saatlerinde bir toptancıdan aldığı bisküvi ve çikolataları sepetine doldurup gece yarılarına kadar kentteki kahvehaneleri dolaşarak satmaya çalışıyor. Evrensel’e konuşan Çabuk, “Buradan kazandığım yetmiyor, elimde olsa her gün gelirim. Tek derdim evimi geçindirmek. Hamallık yaptım, inşaatta çalıştım. 2-3 yıldır bu işi yapıyorum. Artık gücüm de yok. Bu yaşta elimde bu sepetle çalışmak zor ama ne yapayım mecburum.” diyor.
KONUŞSAM NE FAYDA?
Mustafa Çabuk sepettekileri satmaya çalışıyor | Fotoğraf: Fırat Topal/Evrensel
Kendisiyle birkaç defa daha karşılaştığım Mustafa Çabuk, konuşmaya çalışsam da istememişti, bu defa ikna oluyor. Ama “Konuşsam ne fayda” diye de söyleniyor. Anlatacağı derdinin siyasi olmasından da endişeli, “Siyasi bir şey olmasın, bu yaştan sonra edemem” diyor. Nihayetinde oturup anlatmaya başlıyor. Çabuk, hayatı boyunca ağır işlerde çalıştığını söylüyor. Bugün de hayatı hâlâ aynı şekilde devam ediyor aslında. Yiyeceklerle dolu bir sepeti sabahtan akşama kadar şu kahvehane senin bu kahvehane benim satmak için geziyor. Haftada birkaç kez Diyarbakır’ın yolunu tutuyor, bazen hiç gelemediğini söylüyor. Çünkü iş yorucu ve ağır, kendisi de oldukça yaşlı. Kente geldiğinde kendisine uyuyabileceği bir oda tutuyor, sabahında sepetini alıp işe koyuluyor, gece yarılarına kadar…
SABAHTAN GECE YARILARINA ÇALIŞIYOR
Çabuk, yaklaşık 3 yıldır bu işi yapıyor. Haftada 1-2 bazen daha fazla Diyarbakır’ın yolunu tuttuğunu söylüyor. Sabah saatlerinde başlayan mesaisi gece yarılarına devam ediyor ve bu durumun kendisini fazlasıyla yorduğunu söylüyor. Kendisi dışında, atanamayan bir kızının çalıştığını fakat yetmediğini söylüyor, bir oğlu ise cezaevinde. Bir başka oğlu ise evli ancak kalp hastası olduğu için çalışamıyor ve işsiz. Çabuk, “Hamallık yaptım, inşaatta çalıştım. 2-3 yıldır bu işi yapıyorum. Artık gücüm de yok. Bir oğlum da 6 yıldır cezaevinde, onun çok masrafı oluyor. Kulp’tan buraya geliyorum, otelde kalıyorum, günlük 15 lira veriyorum. Sonra işe çıkıyorum bazen 30-40-50 TL çıkıyor, bazen hiç iş olmuyor.” diyor.
ELİMDE OLSA HER GÜN GELİRİM
Çabuk, sürekli saati soruyor konuşurken bugün satış yapamamış anlaşılan bir an önce kalkıp işe koyulmak istiyor. Son zamların, satmak için aldığı bisküvi, çikolataları da vurduğunu ekliyor. Fakat yine de alıp satmak zorunda olduğunu söylüyor. Çabuk, “Her şeye zam gelmiş, 2 TL’ye aldığım bisküvi 2.5 TL olmuş. Buradan kazandığım yetmiyor, elimde olsa her gün gelirim. Oğlum cezaevinde masrafları oluyor ve bunu borç etmek zorunda kalıyorum. Tek derdim borcumu ödemek ve evimi geçindirmek. Sabah 9’dan gece 12’ye kadar bu yaşta elimde bu sepetle çalışmak zor ama ne yapayım mecburum.” diyor.
