Sendika bizim mi patronun mu?
Avrupa’daki krizi bahane ederek Kasımda 50 arkadaşımızın işine son verildi. 150 işçi kıyımı olacak söylentileri bizi tedirgin ediyorken Man Türkiye’den sorumlu CEO Münir Yavuz yönetimi ve Türk Metal Sendikası yöneticileri arasındaki görüşmeler sonrası fabrika içinde faaliyet yürüten temizlik şirketi Coşk
Avrupa’daki krizi bahane ederek Kasımda 50 arkadaşımızın işine son verildi. 150 işçi kıyımı olacak söylentileri bizi tedirgin ediyorken Man Türkiye’den sorumlu CEO Münir Yavuz yönetimi ve Türk Metal Sendikası yöneticileri arasındaki görüşmeler sonrası fabrika içinde faaliyet yürüten temizlik şirketi Coşkun Öz şirketinden temizlik işleri alınarak çıkarılması planlanan 150 işçi temizlik şirketinden boşalan alanlara yerleştirildi.
Vicdanları rahat gibi gözüken fabrika yönetimi ve sendikacılar şimdilik işçilere güven sağladıklarını sanıyorlar. Aksine, biz çalışanlar hiç rahat değiliz. Çünkü krizi bahane ederek az sayıda işçi çalıştırarak daha fazla üretimi nasıl yaparız hesabındalar. Kriz var diyen fabrika yönetimi 2012 yılı içinde 1200’ün üzerinde üretim yapmıştır. Bu üretimi normalde 365 gün içerisinde yapması gerekirken, 2012 yılı içerisinde biz çalışanlara 188 gün telafi izni yani içeri borçlandırılarak izin kullandırılmıştır. Akıllara şu soru geliyor; madem kriz var 1200’ün üzerinde yapılan aracı 6 ayda çalışanlara “hadi, hadi” diyerek baskısıyla neden yaptırıldı? Bizim olduğunu bildiğimiz Türk Metal çalışanlara bu yaptırımlar uygulanırken neredeydi? Sendika, benim sendikam mı? Yoksa iş verenin sendikası mı? Her ay bizden aidatlar sendikaya canlı para olarak kesilirken neden bizlerin hakkı aranmadı?
Bu soruları gerek iş yeri temsilcisi gerekse bağlı bulunduğumuz 3 no’lu şube başkanına sorduğumuz zaman, aldığımız cevap ilginç olmuştur; “Arkadaşlar buna şükür işimiz var, bizler çıkışları nasıl durdururuz mücadelesi verirken sizler dananın altında buzağı mı arıyorsunuz?” dediler. Hatta bunları konuşan bazı arkadaşlarımızın da işine son verildi. Eylül ayında 2 yıllık toplu sözleşmemiz olacaktı, olmadı! Nedeni halen devam eden toplu sözleşme görüşmelerine benim dediğim sendikam Türk Metal Sendikası, işveren sendikası MESS ile masaya yüzde 18 ile oturmuştur. Neden yüzde 18 kardeşim! İş verenler üretimde zarar mı etmişler? Gerçekten ülkede enflasyon mu yok? İş verenler memurlarına ve ustalarına yüksek maaş verirken işçi zaten düşük maaş ile üretim içerisinde ezilmektedir. Şimdi yüzde 18 ile masaya oturan Türk Metal yüzde kaç zam alarak masadan kalkacak? Alacakları zam yüzde 5’i geçmeyecektir ve sonra karşımıza çıkıp alabildiğimiz en iyi zammı aldık diyeceklerdir.
Man çalışanları olarak Türk Metal Sendikası’na, bağlı bulunduğumuz 3 nolu şube başkanlığına ve iş yeri temsilciliğine güvenimiz kalmamıştır. Man çalışanları olarak birilerinin bunların karşılarına çıkıp; “Bakınız Türk Metal Sendikası yönetimi sizleri sömürüyor ve kullanıyor bırakın emekçi kardeşim, bunlar işveren sendikası olmuş. Türkiye’de tek sendika bunlar değil! Gözünüzü açın, emekçilerin arkasında ve yanında bulunan bir sendika kendinize seçin” demesi gerektiğini düşünüyoruz. Son olarak sendikaya olan güvensizliğimizin sloganını atmak istiyoruz. “İŞÇİ KARDEŞ, SENDİKA KALLEŞ!”
*ANKARA