Katar’daki Türkiyeli işçiler ödemeleri yapılmadan kötü koşullarda bekletiliyor

Katar’da çalışan bir işçinin kızı

Merhaba, ben Katar’da inşaat işçisi olarak çalışan bir babanın kızıyım. Babam 3 ay önce arkadaşlarıyla beraber Katar’a çalışmak için yola çıktılar, şirket İstanbul’da olduğundan dolayı pasaport işlemleri için Katar’a gitmeden önce İstanbul’a gittiler. Bildiğim kadarıyla çalıştıklarına dair herhangi bir sözleşme yok, verdikleri tek şey bir pasaport onda da 2 senelik bir ikametgâh göstergesi var. 2 yıl boyunca çalışacaklardı, her 6 ayda 15 gün izinlerinin olacağını söylediler. Oraya çalışmaya gittiklerinde 15 gün çalıştıktan sonra çalıştıkları 15 günün içerde kalacağını, onun dışında 30 gün çalıştıktan sonra paralarını vereceklerini söylediler. 30 gün çalıştıktan sonra ise paralarını vermediler.

Bu süre zarfında bir gün yedikleri yemekten zehirlendiler iş yerinde doktor yok, babamla yaptığımız telefon görüşmelerinde sadece ishal hapı bulunduğunu söyledi. Mavi Hilal şirketi bünyesinde çalışıyorlar. 2 ay çalışmalarına rağmen haklarını alamadıklarından dolayı, bunun sonucunda çalışmamaya karar verip durumu protesto ettiler. Bir hafta iş bıraktıktan sonra hiçbir sonuç elde edemeyince konsolosluğa gitmeye karar verdiler. Bu arada şirket sabah kahvaltısını kesti, internetlerini de, kendileri internet paketini aralarında para toplayıp alıyorlar. Bir haber bekleyip konsolosluktan yanıt alamayınca, tekrar konsolosluğa dilekçe verdiler. Bu 2 haftanın sonunda da şirketin patronları çalışanların yanlarına gelip “Şikâyetinizden vazgeçin, 4 kişi burada kalsın. Gerisi ülkelerine geri dönsün paralarını döndükten sonra vereceğiz” demişler. Oradakiler de kabul etmeyeceğini paralarını almadan gitmeyeceklerini belirtmişler.

Babamla her konuştuğumda kendisi dâhil bütün iş arkadaşlarının psikolojilerini iyi olmadıklarının hepsinin çaresizlik için de olduğunu görüyordum, bana attıkları videolarda. Sinirden kalp krizi geçirenler, çaresizlikten oturup ağlayanlar vardı. Bizler burada onlar da orada çok zor durumdalar. Hala ordalar hakları için verdikleri mücadeleye devam ediyorlar bir yandan da çok endişeliyiz iyiler mi sağlıkları nasıl ne durumdalar. Babam ve arkadaşları gazetelere konuşmuyorlar, durumları daha da kötüleşir diye. Ailelerimize ulaşılıp yaşadıkları sorunların çözülmesini istiyoruz.