Ok yaydan çıkıyor

Son 2 hafta içinde ekonomik olarak yaşadıklarımız, herhalde kırk yılda bir olur. Döviz bırakın aylık, günlük yüzde 10-20 değer kazanıyor. Yani Türk lirası değer kaybediyor, eriyor. Ekonomi eğitimi aldığını söyleyen Cumhurbaşkanı ve sürekli değişen, mevsimlik hatta aylık görev yapan maliye bakanları hâlâ hiçbir şey yok gibi kötü gidişatı seyrediyor.

Artık algı yönetimi yapacak halleri de kalmadı. Halk paranın pul olduğunu çarşıda pazarda görüyor, algılıyor. İthalata dayalı bir tüketim toplumu olduğumuz için, her ürünün fiyatı her hafta arttırıyor. Akaryakıt ücretleri artık akla zarar halde. Dövizdeki son haftalardaki artış henüz piyasaya yansımadı. Asgari ücrete yapılan yüzde elli oranındaki zam bir günde eridi. Kamuda çalışan memurların önemli bir kısmının maaşı asgari ücretin altında kaldı.

Ne olacak? Bu gidiş nereye varacak? Bu soruların cevabını kimse bilmiyor. Ülkede derin bir kaos ve şaşkınlık var. Ana muhalefet lideri, seçim kararının alınmasının bu kaosu bitireceğini söylüyor. O zaman insanın aklına başka şeyler geliyor. Demek ki, dövizdeki bu durum spekülatif! İşçi, memur, çiftçi bu spekülasyonu karşılayacak durumda değil. Ay sonunu değil, hafta sonunu nasıl getireceğini düşünüyor.İşçinin aldığı yüzde elli oranındaki zam ile enflasyon arasındaki denge, aylık bütçede bir türlü tutmuyor. Memur bu sene yapılacak enflasyon oranındaki zammın yeterli olmayacağını düşünüyor. Çünkü hükümetin enflasyonu ile yaşamdaki enflasyon aynı oranda değil. Çiftçi sattığı ürün ile gelecek senenin tohumunu, gübresini alamıyor. Toplumda son ekonomik kriz ile etkilenmeyen çok dar bir kesim var; onlar da AKP’ye sırtını dayamış yandaş ve rantiyeciler.

Ekonomik çöküş kısa zamanda sosyal çöküşe yol açacak. Son hafta içinde yapılan eylemler; alanın AKP’ye karşı öfkesini gösteriyor, ancak yine de görmemiz gereken başka resimler de var. Çarşamba günü Türk Tabipleri Birliği (TTB)’nin çağrısı ve başta SES olmak üzere sendika ve derneklerin de katılımı ile bir günlük iş bırakma eylemi yapıldı. Sağlık Bakanlığının sadece hekimlere yönelik, çok da önemi olmayan bir ücret artışı yapması ve sağlık ekibinin diğer bileşenlerini dışarda tutması, haklı olarak hemşire, teknisyen, ebe, ATT olarak çalışan arkadaşlarımızda rahatsızlık yaratmıştı. Buna karşı, sağlık iş kolundaki sendikaların tepkisi; sağlık bakanlığının o garip kararını geriye çekmesini ve tüm sağlık çalışanlarını kapsayacak şekilde değişiklik yapacağını bildirmesini sağladı. Ancak bu değişiklik yapılır mı, yapılsa da sağlık ekibini maddi ve manevi olarak mutlu eder mi, göreceğiz.

Çarşamba günü tüm Türkiye’de yapılan g(ö)rev etkinliğinde uzun zamandır görmediğimiz bir katılım oldu. Ancak bu katılımın alana yansıması ilginç bir şekilde düşüktü. İzmir’deki hastanelerin poliklinik ve ameliyat hizmetlerinde sağlık çalışanlarımız iş bırakma anlamında tam destek verirken, hastane bahçelerinde yapılan basın açıklamalarında, özellikle hekim arkadaşlarımızdan beklenen kitlesel katılım olamadı. Aynı durum Cumartesi günü yapılan KESK’in “Geçinemiyoruz” mitinginde de göze çarpıyordu. Bu denli halkın günlük sorununa denk gelen eyleme, halkın kitlesel desteği daha azdı. Miting alanının son derece canlı olması; halkın değil, aktivistlerin iktidarın değişimi için mücadeleye hazır olduğunu düşündürüyor.

Son hafta, son ay, son yıl içinde yaşananlar ve ekonomik çöküş siyasetin çok ötesinde halkın doğrudan yaşamını etkiliyor. Her gün artan Türk lirasındaki değer kayıpları karşısında ne yazık ki ne maliye bakanı ne de Cumhurbaşkanı tek kelime açıklama yapmadı. Ya önemsemediklerinden ya da verecekleri bir cevabın olmamasından. İkisi de çok kötü.Halk mevcut iktidardan umudunu yitirdi. Mevcut muhalefet, hâlâ bu ekonomik çöküşü nasıl durduracağını ve nasıl bir program ile iktidara talip olacağını açıklamadı. İkisi de umut veremiyor. Ancak ok yaydan çıktı. Halkın ekonomik ve sosyal çöküşüne önderlik yapacak doğru kadroların örgütlü çabasının zamanı. Kaybedecek tek bir gün yok. “Söyleyecek sözümüz, yapacak gücümüz” var diyorsak, bu sadece sloganda kalmamalı. Sağlıkla kalın.