Liseliler: Gelecek kaygımızın içinde boğulmamak, çaresizliğe kapılmamak elde değil

Gökçefidan TÜRKMEN
Musa YİĞİT
İstanbul

Liselerin ilk dönemini geride bıraktık. Bu eğitim-öğretim dönemi uzun bir aranın ardından pandemi sürecinde yüz yüze eğitim ile geçirdiğimiz ilk aylardı.

Liseler açısından salt zorluk ve kaygı ile geçen bir online eğitim sürecinin ardından yüz yüze eğitimin de yine benzer koşullarda geçtiğini söyleyebiliriz. İşlediğimiz konular geçmiş yılların üstüne eklendiği için yüz yüze eğitimde bile eksik kaldığımız birçok nokta var. Eksik kalan konularla da tek başımıza uğraşmak zorundayız. Ekstra olanak sağlamak bir yana, devlet yapması gerekenleri yapmıyor.

Öğrenemediğimiz derslerin, içinde kaybolduğumuz gelecek kaygısının bütün yükünün her zaman olduğu gibi işçi ve emekçi halkın ve biz çocuklarının üstüne yıkılacağını açık şekilde öngörüyorduk. Bu yıkıma maddi olanaksızlıklarımız da eklendi. Enflasyon artışı ile derinleşen kriz, hayat pahalılığı eğitim hayatımızı derinden etkiledi. Ekonomik sıkıntılar sebebiyle zaten okul dışında bir sosyal yaşamı olmayan biz liseliler artık okulda bile sosyalleşmekte zorlanıyoruz.

İKİ KİTABA 700 TL VERDİK

Uzak mesafeden geldiğim için yeni yıl zamlarından sonra ulaşıma aylık 800 TL’ye yakın ödeme yapıyorum. Yalnızca iyi bir eğitim alabilmek için bu kadar fahiş fiyat ödemek zorunda bırakılmamız ayrı bir mesele. Asgari ücretle hayatını idame ettirmeye uğraşan bir aileyi günlük masraflar, kira ve faturaların yanında tek çocuklu bile olsa bir de kantin fiyatları, ulaşım pahalılığı hayli zorluyor.

Bizden boş zamanlarımızı, teneffüslerimizi test çözerek geçirmemizi istiyorlar. Hangi kaynak ile diye sormak gerek. Dil bölümünde iki tane kitap aldık, toplam 700 lira tuttu. Bizlere devlet tarafından test kitabı verildi ama içinde İngilizce dersi yok. Çoğu okula test kitabı gönderildiğini de görmedik. Okulda deneme sınavları yapılıyor ama biz dilcilerin işlediği bölümler çıkmıyor. Sonra gelip bize çalışın diyorlar… Neyle çalışalım, kitabı sen mi alıyorsun? Ne yapmamızı bekliyorlar bu durumda? Bu ülkede sadece mühendis ve mimar olacak insanlar yok ki. Onlara da destek sağlandığını göremiyoruz. Bu ülkede edebiyat okuyacak, çevirmen olabilecek, sanatla ilgilenen gençler de var. Desteği geçtik sağlanması gereken imkanlar sağlansa gençler bu kaygıya hapsolmazdı.

ÜNİVERSİTE HAZIRLIĞI OLANAKSIZ HALE GETİRİLDİ

Uzaktan eğitim süreci nedeniyle birçok konu eksiğimiz varken ek bir destek almadan üniversite sınavına hazırlanmamız olanaksız hale getirildi. Örneğin biz temel matematik işliyoruz. Derste hoca Öklid’i sorduğunda sınıfın neredeyse yarısı cevap vermedi. Ben de onlardan biriydim. Meğer Öklid’i önceden uzaktan eğitim ile öğrenmişiz ama online derse girmiş olanlarımız bile hatırlamıyor. Daha bunun gibi bu çok örnek var. Edebiyat dersinde yalnızca birkaç arkadaşımızın bildiği bir sürü kavramla karşılaşıyoruz. Bu eksiklikleri nasıl tamamlayacağımıza dair çözüm sunan kimse yok.

YÜZ YÜZE EĞİTİM BİZDEN GEÇER NOT ALMADI

Yüz yüze eğitime geçilmesi ile okullardaki sağlık tedbirlerini yerine getirmeyen devlet de bizden geçer not alamadı. Sınıflarda günlük temizlik yerlerin silinmesinin ötesine geçmedi. Maske ve dezenfektan temini bize bırakıldı. Çoğu okul gibi bizde de sınavlar yapılırken kelebek sistemi kullanıldı. Bizlere önce katlar arası geçişin yasak olduğu söylenmişti. Salgından dolayısıyla bizleri sınıfta kalmaya zorlayan okulumuz sınav vakti tüm sınıfları birbirine karıştırdı.

Gerek eğitim açısından gerek ekonomik koşullarımız sebebiyle gerekse sağlığımızın hiçe sayılmasından dolayı yaşadığımız bunca sıkıntının, gelecek kaygımızın içerisinde boğulmamak, çaresizliğe kapılmamak elde değil. Fakat bizi çaresizliğe sürüklemek isteyenler karşısında da hiçbir zaman çare bizden başkası değil.

Eğitimde çöküşün 2021 yılı: Sektörleştirmede, dijitalleştirmede, dincileştirmede üç adım