Staj meslek öğrenmenin değil ayak işlerinin adı

Güven Arslan

Fatih Sultan Mehmet Çok Programlı Anadolu Lisesi

İstanbulBen hemşire yardımcılığı bölümünde okuyan bir meslek lisesi öğrencisiyim. Bu bölümde neler yapılıyor diye soracak olursanız, mezun olunca aile sağlık merkezlerinin dış polikliniğinde ve 1 yıl olmak şartı ile devlet hastanelerinde çalışabiliyoruz. Ben bir devlet hastanesinde bu yıl staj yapmaya başladım. İlk dönem gördüğüm staj ile ikinci dönem gördüğüm staj arasında çok fark vardı ve bunları yazmak istedim.İlk dönem kan alma ve tansiyon ölçmeyi, tıbbi cihazların işlevini vs. öğrenebildiğim bir pozisyonda çalışıyordum. Radyoloji, kardiyoloji, sarı alan, acil bölümde çalışabiliyordum ama ikinci dönem bize sadece vaka bölümlerinde çalışacağımızı söylediler. Birçoğumuz COVİD-19 vakalarında çalışmaya verildik. Bu bölümde sadece tüp getirip tüp götürüyoruz, çalışma şartları daha sıkı, daha ağır ve daha riskli hale geldi. Hastalığa yakalanmamız işten bile değil. Üstelik bir de bizden ilk dönem yemek parası kesilmez iken şimdi staj paramızdan 200 lira kesmeye başladılar. Sağlık öğrencisi olarak tıbbi işlemleri yapmam ve cihazları görmem, öğrenmem lazım ama buna hastane yönetimi sadece ilk dönemde izin verdi, daha sonrasında kaldırdılar. Şartlarımız da daha ağır, ilk dönem 8-15 arası çalışırken ikinci dönem ise 6-16 çalışıyoruz.

MESLEK “ÖĞRENEMEMEK” İÇİN ÇEKİLEN ÇİLE

Ne oldu peki bu değişikliklerden sonra diye baktığımızda ise bu değişiklikler kimini dershaneden etti, kimini sosyal yaşamından kopardı. Saat 04.00 da kalkıyorum ki 6’da iş başı yapabileyim. Stajdan çıkınca uykusuz, yorgun oluyorum ve bir yere gidemiyorum. Eve gelince yorgun oluyorum, ister istemez uyuya kalıyorum, akşam kalkıp 1 saat ayakta kalıp yine uyuyorum ve sabah 4’te tekrar uyanıyorum. Hayatım bundan ibaret oldu. Arkadaşlarımla dışarı çıkamaz oldum. Üstelik sürekli çalışır hale gelmemiz yetmezmiş gibi üstüne üstlük invaziv (deri altı) işlem yaparken şimdi noninvaziv (deri üstü) işlem bile yapamaz hale geldik. Hastanede bir temizlikçi veya malzemeciden farkımız yok. Burada yanlış anlaşılmasın, bu meslekler kötü meslekler olduğundan söylemiyorum bunu. Ben hemşire yardımcısı olarak staj yaptığımdan dolayı söylüyorum. Yani o kadar saat çalışıp üstüne yemek paramız kesilirken kendi meslek eğitimimle hiç alakası olmayan işlerden sorumluyum. Bu durum sadece benimle de ilgili değil. Birçok arkadaşım benimle aynı durumda. Ancak biz staja hastanenin “ayak işlerini” yapmaya değil, meslek öğrenmeye gidiyoruz. Bunun için ben de sesimi duyurmak adına buraya yazdım, belki benimle aynı durumda olan birileri de bu satırları okur diye.