Biz birliğimizi bozmazsak patronlar hiçbir şey yapamaz
Artık bu sefalet düzenine son verilmesi gerekiyor. İşçilerin toplu bir şekilde tıpkı 96 Ünaldı Direnişinde olduğu gibi bir mücadele vermesi gerekiyor.
Şireci Cotton işçileri | Fotoğraf: Antep İşçi Postası
Antep’ten genç bir işçi
Merhaba, ben Roza İplik Fabrikası’nda çalışıyorum. Bir süredir Antep’te fabrikalarda işçiler ücretleri için eylemler yapıyor. Biz işçilerin istediği sadece insanca yaşayacak bir ücret. Biz işçiler ne zaman eyleme çıksak, öncü işçilerin ismini alıyorlar, hemen onları işten atıyorlar. İşçilerin direniş alanında birlik olduğumuz gibi fabrika içerisinde de birlik olması gerek, bu direnişlere öncülük eden işçi arkadaşlarımıza sahip çıkmamız gerek. Biz birliğimizi bozmazsak eğer patronlar bize hiçbir şey yapamaz. Geçtiğimiz günlerde Ahmet Aslansoy Tekstil Fabrikası’nda çalışan 150 işçi tazminatsız şekilde işten atıldı. Ne yaptı bu işçiler? Sadece insanca yaşayacak bir ücret istediler. Patronlar sistemini kurmuş, “Çalışıyorsan çalış, çalışmıyorsan da aha kapı orada” diyorlar. Yani bize diyor ki, “Ben sizi istediğim gibi çalıştırırım, istediğim ücreti veririm, kimse de tek kelime diyemez.”
EVLENMEKTEN KORKAR OLDUK
Aslında bunun suçlusu da hükümettir. Roza İplik Fabrikası’na İŞKUR üzerinden girdim, çoğu işçinin de aynı şekilde işe girdiğini ve altı ayını dolduran çoğu işçiyi işten çıkardıklarını biliyorum. Çalıştığım fabrikada işçilere ilk önce 150 lira zam yatırdılar, itirazlar olunca ekstra 500 lira daha zam yaptılar. Çalışıyorsun, çalışıyorsun ama hiçbir şey elde edemiyorsun. Ben 26 yaşındayım, evlenmek istiyorum fakat korkuyorum. Aldığım para belli, ev kiraları almış başını gidiyor, faturalar aynı şekilde. Gıda ürünleri iki, üç katına çıkmış durumda. Tüm bunlar bir kenara evlenme masrafları var, mobilya fiyatları uçmuş gitmiş. Artık bu sefalet düzenine son verilmesi gerekiyor. İşçilerin toplu bir şekilde tıpkı 96 Ünaldı Direnişinde olduğu gibi bir mücadele vermesi gerekiyor.
