Antepli işçiler: Bu zamlar karşısında nasıl geçineceğiz?

Halil İMREK
Antep

Beş organize sanayi bölgesinin (OSB) bulunduğu Antep’te altıncı OSB’nin inşasına havaalanı tarafında başlandı. Toplam 240 bin işçinin çalıştığı Başpınar Organize Sanayi diye ifade edilen bölgede halı, dokuma, iplik, çuval, tekstil fabrikalarda ise 140 bine yakın işçi çalışıyor. Şubat ayında ek zam talebiyle eylemlerin yapıldığı tekstil/dokuma iş kolunda ise DİSK/Tekstil, TEKSİF ve Öz İplik-İş sendikalarına üye 10 bin civarında işçi bulunuyor. Sendikalı olan işyerlerinde eylem yapılmazken, sendikasız işyerlerinde çalışan işçiler, her şeyin fiyatı en az yüzde 100 zamlanırken eylem yapmak dışında bir seçeneğin kalmadığını söylüyor.

YÜZDELİK ARTIŞ DEĞİL RAKAM TARTIŞILDI

Başpınar Organize Sanayi işçileri bu eylemlerde yüzdelik zam artış yerine net rakam talep ettiklerini ifade ediyor. Bir işçi, “Bir ay geçinebilmek için gerekli ihtiyaçlarımızın tutarına göre hesap kitap yapıyoruz. Şu miktarın altında geçinemeyiz diyoruz. Yani evin gıda ihtiyaçları, faturalar, en gerekli temel ihtiyaçlara göre ortaya çıkan rakam istendi. Onun için yüzde 40-50 alalım değil, bizi şu kadar maaş idare eder diye bakıldı. Özellikle dokuma işçileri ‘Ben 7 bin-8 bin aylık istiyorum’ dedi. Çünkü işçi gelen zamlar karşısında ‘Ben elime geçen bu parayla nasıl geçineceğim’ diye düşünüyor” dedi.

"ÇOCUĞUMUN BEZİNİ ABİLERİM GÖNDERİYOR"

Daha önce Gürteks’te çalışmış bir işçi anlatıyor: “O zaman evli değildim, abilerim üniversitede okuyordu. Onlara haftalık 200-250 lira para gönderiyordum. Şimdi hepsi memur, şükür faydalarını da görüyorum. Param olmuyor, gönderiyorlar. Yeri geliyor çocuğuma bez alamıyorum, abilerim sipariş ediyor, 6-7 aydır bez parası ödemiyorum. Zor zamanlar için kenara koyduğumuz üç beş lirayı harcıyoruz. 13 bin lira vardı, çocuk doğduğundan bu yana gitti. Bana 515 lira elektrik faturası geldi. Asgari ücret 2 bin 825 lirayken 3 bin 750 lira alıyorduk. Pazar mesaisi yapınca maaşımız 5 binin üstüne çıkıyordu. İyi kötü idare ediyorduk. Sonra aralık ayına doğru bir baktık her şey tavan yaptı. On kiloluk toz deterjan alıyorum 125 lira. Bir ayçiçeği yağı 145 lira. Hangi birine yetiştireceksin?​”

"İKİ YAKAMIZ BİR ARAYA GELMİYOR"

Güven Boya’dan bir işçi anlatıyor: “Ay başında eve ayırdığım para ayın yarısı olmadan bitiyor. Aldığımız maaş nasıl yetecek diye dert ediyoruz. Bayramda benim annem rahmetli olunca pet bardak var ya, onun kolisini 300-400 liraya aldım. Aradan üç beş ay geçti, aynı koli 1200 liraya çıktı. En kötü ev kirası 1000-1500 liraya çıkmış. Elektrik faturası, ev kirası kadar geliyor. Hep fedakarlığı işçiler mi yapacak? Pandemi denmedi, kar yağışı denmedi hep işçiler çalıştı. Biz bunun karşılığında evin geçimini sağlamak istiyoruz. Ama bir türlü iki yakamız bir araya gelmiyor.”

ÇALIŞMA DEVAMLI AMA PRİM DEVAMSIZ

Başpınar Organize Sanayi’de kimi fabrikalarda devamlılık, kimi fabrikalarda devamsızlık denilen bir prim veriliyor. Daha önce rapor alanların, izin alanların devamsızlık primi kesilmiyormuş. Şimdi işçi bir gün işe gelmese devamsızlık primi kesiliyor. İzin kullanmak, rapor almak da dahil. Bir iplik işçisi şunları söylüyor: “Bir sefer benim çocuk rahatsızlanmıştı, evden aradılar sorumluya söyledim. Saat 15.30’da çıktım, normalde çalışmadığım birkaç saati kesmeleri lazım. Ama o günü komple kestiler. ‘Bundan sonra öyle, 2 saat geç kalsanız da devamsızlık primi kesilir’ diyorlar. Bizim fabrikada eylem olmadı. Bu maaşlar bizi götürmez. Ama işçiler birlik değil. Müdür bazen topluyor, taleplerinizi söyleyin diyor. Ancak üç beş kişi konuşur diğerleri susuyor.”

45 yıllık Dokuma İşçisi Mikail Kılıçalp anlatıyor: Dokumacının 1993 öncesi aldığı ücret ile bugün aldığı aynı