Kötü koşullara geçim derdi eklenince greve çıktık

Adana’dan bir sağlık emekçisi

Merhaba size sağlıkçılar olarak neden greve gittiğimizi anlatacağım. Görevim gereği başhekimlik, etik kurul, sağlık müdürlüğü, muhasebe, poliklinikler, hekim odaları gibi birçok yeri gözlemleme şansım oldu.

Malum şubat ayında iki, mart ayında üç gün iş bırakma eylemi yaptık. Öncelikle hekimlerimiz ve hastalarımız arasında gerginlik yaratan, neredeyse her gün kavga çıkmasına neden olan poliklinik kuyruklarından gına geldi. Hasta, doktor yetersizliğinden, birkaç doktorun kapısında kuyruk beklemekten hastalığını unutuyor, olay meydan savaşına dönüşüyor. Kuyruğa kaynak yapmaya çalışanlar, “Ben daha acilim beni öne alın” diye yalvaranlar, beklerken bayılanlar, bir yandan kovid artışı derken hastaneler çekilmez oldu. Ayrıca insanların doktorların üzerine yürümesi, şiddete varan tepkiler ya da hasta yakınlarının ortalığı ring alanına çevirmesi...

Evet hekim ve hemşire sayısı ciddi oranda az. Bu durum çalışanların nöbetinin sıklaşmasına, diğer personellerin üzerindeki yükün artmasına, angaryaya ve tüm bunlar yetmezmiş gibi maaşlara yeterli oranda zam yapılmaması nedeniyle çalışanların geçim sıkıntısıyla baş başa bırakılmasına sebep oluyor. İç hastalıkları ve psikiyatri kapısı tüm birimlerin hasta sayısını solda sıfır bırakmaya başladı. Onkoloji birimi dahiliye birimini beşe katladı. Hiç abartmıyorum, insanlar grip kadar sık kanser olmaya başladı.

Bu arada insanları mimlemeye çalıştılar. Kimler direniyor, kimler katılmış, kimler işe devam ediyor, kim halay çekiyor, kim röportaj veriyor... Bu yüzden üç beş gün değil her gün ve süresiz ama çoğalarak birlik olarak direnmeliyiz. Buradayız. Bir yere gitmiyoruz. Varın siz gidin ve artık lütfen gidin...