Borçlanarak alınan piyano, zekâ küpüne yetmeyen harçlık…

Mehmet KAAN

Kayseri

Mustafa Eminoğlu Anadolu Lisesi öğrencileriyle gittikçe derinleşen ekonomik kriz, liselerdeki eğitim şartları ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Gençler imkânları varsa yurt dışına çıksın” söylemi üzerine ne düşündüklerini konuştuk.  

İlk olarak 10. sınıf öğrencisi iki öğrenciyle sohbete başladık. Ülkemizdeki eğitim şartlarından dert yanan arkadaşlarımızdan biri “İmkân verseler ben beş dakika bile durmazdım. Amacım Erasmus veya Work and Travel ile yurt dışına çıkmak. Ülkede kalmak için bir sebep kalmadı. Bu şartlarda geleceğimiz açısından umutlu bir tablo oluşmuyor” dedi. Ekonomik gidişat ve eğitim şartlarını ise “İyi giden hiçbir şey yok. Fiyatlar uçmuş durumda. Hiçbir şeye yetişemiyoruz. Kitaplar olsun, yemekler olsun… Hangisine harçlığımızı ayıracağımızı bilemiyoruz. Zor, çok zor. Birinin gidip birinin gelmesiyle değişecek gibi de değil. Halkın genelinde bir birlik yok. Bu zihniyetle devam edilirse bir şey değişmez” şeklinde değerlendirdiler.

“40-45 KİŞİLİK SINIFLARDA DERS GÖRÜYORUZ”

Sohbet ettiğimiz 11. sınıf öğrencisi ekonomiden dert yanarak konuşmaya başladı. “Ülkenin gidişatına dair iyi olarak düşünülebilecek hiçbir şey kalmadı. Bu ekonomik şartlarda, devamlı gelen zamlarla birlikte asgari ücretle geçinmek imkânsız hale geldi” diyerek devamında meseleyi eğitim koşullarına bağlayan arkadaşımız“40-45 kişilik sınıflarda görülen eğitimin ne kadar nitelikli olmasını bekleyebiliriz? Öğretmenlerin hiçbiriöğrencilerle birebir ilgilenemiyor. Haliyle nitelikli bir eğitim de veremiyorlar. Yetenek ve isteğe göre eğitim alamıyoruz” şeklinde ekledi. Son olarak Cumhurbaşkanı’nın söylemi üzerine “İmkânım olsaydı bir gün bile beklemezdim, param olsa giderdim. Ben vatanımı seviyorum ama bu şekilde giderse de gitmeyi tercih ediyorum” dedi.

“TAKSİTLE ENSTRÜMAN ALDIM”

Son olarak 10. sınıf öğrencisi iki gençle sohbet ettik. Hep bir ağızdan yemekhane, ulaşım ve kitap alanlarına gelen zamlarla birlikte hobilerine maddi kaynak ayıramamaktan yakındılar. İkisi de hobilerini yapmaya devam edemediklerinden bahsettiler. Ekonomik koşulları değerlendirerek sohbet etmeye başladık.Arkadaşımız “Gerçekten rahat değiliz. En azından istediğimiz gibi hobilerimize para ayıramıyoruz. Şahsen ben piyanoya ilgiliyim ama istediğim gibi bir enstrüman alamadığım için hobimi bırakmak zorunda kaldım. Mesela ben devletten kısıtlı bir miktar burs alıyorum, devlet bana bunu harçlık olarak veriyor. Ancak ben hobimi geliştirmek istediğim için taksite giriyorum. Bana harçlık diye verilen bursları bu taksiti ödemek için kullanıyorum. Ayrıca takside girerek aldığım enstrüman oyuncak kalıyor türevleri arasında” ifadelerini kullandı. 

“HARÇLIĞIM ZEKA KÜPÜ ALMAYA YETMEZ OLDU”

Sohbet ettiğimiz diğer genç arkadaşımız da hobilerini istediği gibi yapamadığını söyledi. “Ben zekâ küpüyle uğraşıyordum. Zekâ küpleri Çin’den geldiği için ekonominin berbat olmasıyla birlikte epey zamlandı, ben de harçlığımı biriktirmenin artık hobimi devam ettirmeye yetmeyeceğini anladım. Bundan dolayı maalesef ki hobime devam edemiyorum. Ben de okuldan burs alıyorum ancak aldığım bu para hobilerimi karşılamayacak kadar az. Zaten herkes haklı olarak bu bursu almak istediğinden öğrenci başına düşen pay epey azalıyor. Ekonominin nasıl olduğunu buradan da anlayabiliriz. Herkes okulun verdiği bu bursu almak için çabalıyor, her alanda kendimizi sıkışmış hiseddiyoruz” dedi.