İşçi kadınların çocuk bakım yüküne çare arayışı: Ya gece vardiyası ya işi bırakma ya da büyükanneye emanet!

Adile DOĞAN
Tuzla

Ekonomik krizin derinleşmesiyle birlikte bırakın tatil yapmayı, köyüne bile gidemeyecek işçi kadınlar okulların kapanmasıyla birlikte çocuklarını nereye bırakacaklarına çözüm arar durumdalar.

Tekstil işçisi olan Fatma’nın 2 çocuğu var. Çocuklarından büyük olanı ilkokul 1. sınıfa giderken öteki henüz okula gidecek yaşta değil. Kış boyu çocuklarını annesine bırakan Fatma, okulların kapanmasıyla birlikte annesinin yeni doğum yapan kardeşinin yanına gitmek zorunda kaldığını, çocuklara bakacak kimsesi olmadığını ve ne yapacağını bilmediğini söylüyor. Fabrikada gece vardiyası olmadığı için, gündüzleri çocuklara bakabileceği gece vardiyası olan bir iş arıyor. Ama bu zamanda iş bulmanın zorluklarını da bilen Fatma ya tamamen işten ayrılacak ya da çocuklarının üzerine kapıyı kilitleyip işe gidecek. Her iki durum da Fatma için çok kötü. Çocukların kendilerine bakacak yaşta olmadıklarını söyleyen Fatma, işten çıkarsa da çocukların aç kalacağından yakınıyor.

YILLIK İZİN KULLANARAK ÇOCUKLARA BAKMA

3 yıldır bir metal fabrikasında aralıksız çalışan Hacer, bir çocuk annesi. Eşiyle beraber vardiyalı çalıştıkları için okul dönemi boyunca vardiya dönüşlerinde çocuğa bakabilmişler. Ama Hacer’in çalıştığı iş yerinin 3 vardiyadan 2 vardiya sistemine geçmesi tüm dengeleri bozmuş. Bir hafta çalışma saatlerinin çakışmasından kaynaklı çocuklarını ne yapacaklarını bilemez duruma geldiklerini, mesai kalmadan da geçinmelerinin çok zor olduğunu söylüyor Hacer. “Önümüzdeki 1 aylık sürede yıllık izinlerimizi kullanarak çocuğu idare edeceğiz fakat sonraki ay için herhangi bir çözüm yolumuz yok” şeklinde ifade ediyor içinde bulunduğu çaresizliği.

EBEVEYNLER İSTANBUL’DA FABRİKADA, ÇOCUKLAR ZONGULDAK’A BABAANNE YANINA

Derya ise; iplik fabrikasında çalışan 2 çocuk annesi bir işçi. Çocuklarının her ikisi de ilkokulda olan Derya “Daha okullar başlamadan çocuklarının kaydını Zonguldak’a aldırıp kaynanamın yanına göndermek zorunda kaldım. Pendik’teki tüm okullar yarım gün ve geriye kalan yarım gün çocuklarımıza bakacak kimse yoktu. Biz de eşimle böyle bir karar aldık. Senelik izinlerimizi kullanıp yazın yanlarına gideriz diye düşündük fakat kiramız 1200 liradan 2200 liraya yükseltilince üzerine yol ücretlerine yapılan zamlar da eklenince çocuklarımızı görmeye gidemeyeceğiz. Kaynanama yalvarıyorum çocukları getirsin diye, tek kişinin yol masrafı daha az olur köy yerinde geçimi de daha kolay olur diye düşünüyoruz ama o da bizden gelmek için yol parası istiyor. Bu ay biraz fazla mesai yapıp, para göndermeye çalışacağım ki bayramda gelebilsinler." diyerek anlatıyor yaşadıklarını.