İhracat şampiyonu Ford’da işçiler ek iş yapıyor

Ford Otosan işçisi
Kocaeli

Merhaba Evrensel okurları, ihracat şampiyonu Ford Otosan’da çalışan bir işçiyim. Dışarıdan bakılınca çok büyük bir fabrika, işçilerin çok iyi şartlarda çalıştığı düşünülüyor. Ama şampiyon olmasına rağmen ücretlerimiz yoksulluk sınırının yarısı bile değil. Fabrikadaki çoğu işçi ek iş yapıyor ya da arıyor. Arkadaşlarımız hamallık, kuryelik gibi fabrikadaki iş sonrası yapılacak herhangi bir iş buluyorlar. 7.5 saat hızlı bir tempoda çalışıp, bir de ekstra bir işte çalışmayı düşünün, o kadar yorgunluğun, yoğunluğun üstüne...

Peki, neden koskocaman Ford Otosan işçiyi ekonomik krize mahkum tutuyor? Neden maaşlarda iyileştirme yapmıyor? Neymiş efendim sözleşmemiz varmış, eylülde enflasyon zammı alacakmışız! Tahmini en fazla yüzde 30 zam alacağız, yapılan zam yine yoksulluk sınırının yarısına çıkarmayacak bizi ve işçiler ek iş aramaya devam edecek, evlerini geçindirmek için.

Böyle bir çalışma temposu, bir zaman sonra iş kazalarını arttırabilir. Zaten sosyal hayat diye bir şey yok, ek iş yapıp ailemizle birlikte vakit bile geçiremiyoruz. Zaten sözleşme zammı geldikten sonra tam maaş alamadık. Her ay malzeme tedarikinde yaşanan sorunlar gerekçesiyle cumartesi günleri işe gelmedik ve bu bize ücretlerde yüzde 25 kesinti olarak geri döndü. Yüzde 20’lik vergi kesintisini de dahil ettiğimizde ücretimizin yarısını alıyoruz.

SORGULAYIP DEĞİŞTİRMEMİZ LAZIM

İşyerinden kaynaklı sıkıntıyı neden işçi çekiyor? Koskocaman ihracat şampiyonu Ford, karşılayamaz mı verdiği bu izinleri? Bayram iznine çıktık, arife gününden bir gün önce üretim durduruldu. Bu sefer de yıllık izinden gidecekmiş. Zaten kimse de ücret kesintisi yapılmasını istemiyor. Ancak soruyoruz neden üretim yapmıyoruz? Neden yıllık izinden gidiyor? Madem üretim yapmıyoruz, neden bizim üstümüze yıkılıyor? Ne yıllık izin ne de yüzde 50, çalışmıyorsak ve sebebi biz değilsek, tam ücretli izin olmalı.

Bayram bitimi 13-14 Temmuz yine yıllık izin, 15-16- 17 Temmuz’da ise fazla mesai yapacakmışız. Vardiya erken başlayacakmış, 10 gün boyunca aynı vardiya şeklinde gidecekmişiz. Diğer bir sorunlu kısım da burası, çünkü biz bunları hep son dakika öğreniyoruz. Onların gözünde bizim bir hayatımız yok, planlarımız yok, sadece işe gidip gelen, bomboş insanlar olarak görüyorlar bizi.

Şimdi soruyorsunuz değil mi ‘Sizin sendikanız var, bu kadar şey olurken ne yapıyor’ diye. Bizim gördüğümüz bir şey yok. Ayda bir açlık ve yoksulluk sınırı açıklıyorlar. Her ay nasıl fakirleştiğimizi bize gösterip, karşılığında da bir şey yapmadıkları gibi oturdukları masalarda mutabık oluyorlar işçi adına. Anlayacağınız sendikanın durumu belli, yaptıkları belli. Burada asıl bizim yapacağımız şey önemli. Madem bunca sorun var, biz iteceğiz sendikayı. Halihazırda örgütlü olduğumuz bir sendika varken, bu sendika işçinin sendikası olsun diye elimizden geleni yapacağız. Ayda bir yevmiye veriyorsak, olanın bitenin ne olduğunu sormak da çözüm için uğraşmak, uğraştırmak da bizim hakkımızdır.