Tek gerçek; biz kazandık, işçi sınıfı kazandı

TPI işçisi
İzmir

Merhaba. Ben TPI Composite fabrikasında çalışan işçilerin biriyim. Bir süre önce kazanımla sonuçlandırdığımız direnişimize ilişkin sizlere bir şeyler yazmak istedim. İlk olarak yöneticiler bu olaydan 2 hafta önce, “Zam yapacağız, işten çıkanlar pişman olacak” şekilde açıklamalar yapıp beklentiyi yükseltti.

Şirketten açıklama 6 Temmuz’da geldi. Açıklama gelmeden önce asgari ise ücret açıklanacaktı. Biz 4/12 vardiyasındaydık, herkes üretimde telefonlarını açtı canlı canlı cumhurbaşkanını dinledi ve asgari ücreti açıklamasını bekledik. Açıklandıktan sonrada TPI yönetimi de bize verdiği sözleri tutar diye beklerken o gün geldi çattı ve asgari ücret üstüne %5 açıklandı. Herkes şok oldu, “bize bunu reva göremezsiniz” diyen oldu, arkasını dönüp giden oldu, “içiniz rahat mı” diyen oldu ve bütün holler bir anda kendini dışarıda buldu, üretimi durdurduk.

Artık bıçak kemiğe dayanmıştı, işçi bunu başarıp kırmıştı. Bayram öncesi insanlar tedirgin, korkulu, fakat kararlarından dönen yok ve arife günü işten atmalar başladı. Bir şeyi TPI yönetimi kaçırıyordu, işten atılınca bu direniş daha büyüyordu, korkacak bir şeyin olmadığını görüyordu çalışanlar. Fakat güvenlik tantanlarının iki tarafı ayrı psikolojilere sahip, bunu yaşayan biri olarak söylüyorum. İçerideyken dışarıdaki arkadaşları düşünüp mücadele bitmeyecekmiş gibi geliyor, diğer tarafında ise her an işçiden bir kırılma olacak hissi dışarıda az da olsa tedirgin ediyor.

Çaresiz bekliyorsun, kaderinin içerideki işçiye bağlı olduğunu düşünüyorsun. İçerideki herkesin senin gibi düşündüğünü düşünmüyorsun. Ailen destek veriyor ama sana o destek yetmiyor, evde çocuğuna bakıyorsun, kötü oluyorsun, evden çıkmak kaçacak yer arıyorsun, oysaki onlar için mücadele veriyorsun hem kendini suçluyorsun hem de kendinle gurur duyuyorsun.

Burası benim için çok önemli ve gün geldi kazanım sağlandı; %15 zam, dışarıdaki arkadaşların içeri girmesi, çalışılmayan günlerin paralarının kesilmemesi…  Petrol-İş İzmir Şube Başkanı geldi açıklama yapacak, tantanlar kalktı ve dışarıdaki arkadaşlar içeri girsin dendiği anda kendimi cezam bitti ve tahliye oluyorum gibi bir hava, içimde kıpırdanma var avazım çıktığı kadar bağırmak geliyor. Bunları yazarken bile tüylerim diken diken oluyor. Herkes sarılıyor, “geçmiş olsun, hayırlı olsun, helal olsun”. Ama tek gerçek biz kazandık, işçi kazandı, tüm işçi sınıfı kazandı ve ailem kazandı.

Bu süreçten sonra ilk iş günüm değişik bir enerji, değişik bir atmosfer, sanki ilk defa işe başlamışım herkese yabancıyım ve herkes bana hayırlı olsun dileklerini sunuyorlar. Yani benim için bu durum sonun başlangıcıydı. Bizler, arkadaşlarımız işimizi seviyoruz. Emeğimizin karşılığını alabilmek ve “biz de varız, bizi de görün”ü göstermek istedik aslında ve başardığımızı gösterdik. İnşallah diğer işçi emekçi arkadaşlarımıza örnek teşkil eder ve nerde olursa olsun onların mücadelesine ortak olmaya gücümün yettiği yere kadar varım.