İmam hatipler gerçekten anlatıldığı gibi mi?

Gıda işçisi
Kocaeli

Merhaba sevgili Evrensel okurları; Kocaeli’den genç bir gıda işçisi olarak sizlere seslenmek istiyorum. Malum ülkenin gündemi saatler içinde başka bir yöne evrilebiliyor. Bu sefer de sanatçılarımızdan Gülşen ışık hızıyla tutuklandı. Bir işçi olarak ülkenin Adalet Bakanına sormak istiyorum Soma’da 301 işçi öldürüldü neden bir kişi bile cezalı değil? Hendek’te 7 işçi öldürüldü neden ailelere 2 yılı aşkın mahkeme salonlarında eziyet edildi, sonucunda adalet sağlanamadı? Kadın cinayetleri, taciz, tecavüz, işçi cinayetleri, iş kazası diye ifade edilen, oysa hepimizin bildiği üzere önlemler alınmadığı için her gün gerçekleşen iş cinayetlerinde neden aynı hızla hareket edilmedi, edilmiyor? Aslında bu düzenin hataları (Aslında isteyerek yaptıkları) üzerine konuşulacak, yazılacak çok şey var ama bu sistemin içerisinde bunlar ancak mücadele edilerek değişebilir, yalnız bir araya gelip örgütlenirsek işçi sınıfı için de ışık hızıyla adalet sağlanır.

Bir de imam hatipliler için bir parantez açmak isterim. Maalesef ben de bir imam hatipliyim. Maalesef dememin esas nedeni ise yaşadıklarım, dolayısıyla Gülşen’in tam olarak ne demek istediğini çok iyi anlayabiliyorum. Gülşen’in söylemleri insanları kutuplaştıran bir söylem olabilir belki, orası tartışılır bir durum ama kendi adıma gözlemlediğim, hatırladıklarım adına bir şeyler söylemek istiyorum. Gerçeği görmek için gerçekle yaşamak gerekiyor. İmam hatipler öyle anlatıldığı gibi dini bilgilerin en yüce değer olduğu bir yer olmaktan ziyade insanların dini değerler ile sömürüldüğü bir yerdir. Özellikle kadınlara olan davranış biçimi, bakış açısı...

Zaten ilk öğretilenlerden biri, erkek “4 eş alabiliyor” (Maalesef ki kadının fikri yok) “cariye alabiliyor.” Lütfen mantıklı düşünün, bu fikir neye tekabül ediyor? Orada yıllarca bu ve benzeri fikirlerle yetişen birinin normal hayatta hâlâ o fikirlerle yol almasını nasıl normal bir durummuş gibi karşılamamızı beklersiniz? O fikirlerden tamamen arınmaya çalışırken her geçen gün kendimi suçladım, yeri geldi aynada kendimle yüz yüze gelmekten imtina ettim ama bunun benim suçluluğumdan ziyade beni oraya mecbur bırakan eğitim sisteminin suçu olduğunu anladığım an biraz olsun rahatlayabildim.

Yine de vicdanım beni rahatsız ediyordu ama daha çok rahatlamam için mücadele etmem gerektiğini anladım. İnsanlara gerçekleri söyleyip mücadele etmeliyim ki hep birlikte rahat bir nefes alalım. Ve eminim ki benim gibi yüzlerce insan var. Gelin bu düzene karşı hep birlikte mücadele edelim. Adalet için, geleceğimiz için, hayatımız için, çocukların imam hatiplere mecbur bırakılmadığı bir düzen için birlikte mücadele edelim...