Ulaşılamaz kılınan dansı birbirine kavuşan ellerimizde yükselttik

Ekim Deniz AKARSLAN

Atölye Yürütücüsü

Bu yıl Pamucak’ta gerçekleşen 19. Gençlik Yaz Kampı’ndan birçok deneyim, bilgi ve birikimle şehirlerimize dönmüş bulunmaktayız. Ben de bu yazıda 19. Gençlik Yaz Kampı’nda Modern Dans ve Beden Perküsyon Atölyesi yürütücüsü olarak bir şeyler tıngırdatıp çıkan seslere göre hareket ederek birkaç şey söylemeye çalışacağım, yan yana gelerek dans ettiğimizde, birlikte üretip birlikte hareket ettiğimizde ama en çok da omuz omuza mücadele ettiğimizde nelerin olabileceğine dair.

BEDENLERİMİZİN BİZE VE BİRBİRİMİZE SÖYLEDİKLERİ

Bugün içinde bulunduğumuz kapitalist sistem ve bu sistemin üretim ilişkilerinin toplumsal ilişkilere yansıyışı her geçen gün teşhir olmaya ve biz gençlik kesimlerini mağdur etmeye devam ediyor. Birbirimize ve birbirimizin yaşadıklarına gitgide yabancılaştığımız, birlikte hareket etme konusunda yanımızdakine güvenimizin azaldığı bu dönemde burjuvazi ve onun temsilcisi olan tek adam iktidarı, çıkardığımız birlikte ses çıkarıp “dans edemediğimiz” her an kendi gerici-dinci siyasal programıyla biz gençlerin yaşam alanlarına müdahale etmekten ve kazanılmış haklarımıza saldırmaktan geri durmuyor. Lâkin kamptaki birlikte bir yaşamı örgütlemenin yarattığı deneyim, birbirimizden öğrenmenin verdiği güç bize gösteriyor ki yanımızdakinin adımlarını takip etmemiz, bizi sessizliğe boğmaya çalışanlara karşı kendi müziğimizle dans etme ısrarımız geleceğimiz açısından çok şey söylüyor. 

Bütün bu tartışmalardan uzak olduğumuzu sanarak sadece dans etmek üzere öfkemizi, kırgınlıklarımızı ve bütün bir yılın stresini atmak için dans atölyesinde buluştuk. Hareket ettikçe bedenimizin bize ve birbirimize söyledikleri, konuyu sadece dans etmekten çıkarıp neden bedenlerimizden ve dans etmekten utandığımıza kadar geldi. Kimisi buna toplumsal baskı dedi kimisi kapitalizmin bize dayattığı estetik algıları. Tam da bu nokta inisiyatif alıp ilk hareket eden, ilk sesi çıkaran arkadaşlardan öğrenip hareket ederek örmeye başladık kamp sonunda kamp katılımcılarına sunacağımız gösterimizi.

KENDİ SEÇENEĞİMİZİ KENDİ ŞARKIMIZI BESTELEYEREK YARATACAĞIZ!

Atölyenin sonlarına doğru birlikte hareket edebilmenin bir biçimi olarak dans etmek, nasıl bir bedene sahip olursak olalım birlikte hareket etmenin yollarını aramak ve bunun sonucu olarak da atölyeye katılan katılmayan herkesin dans gösterisinde sergilenecek bir hareketin parçası olması, bir yandan dansın, sanatın birleştirici gücünü gösterirken gösterinin üretiminin hep birlikte sağlanması da küçük de olsa kurmak istediğimiz özgür dünya adına bir şeyler fısıldadı bize. Bugün kapitalizm tarafından gençler için ulaşılması imkânsız hâle getirilen dansı, sanatı icra etmeyi ve izlemeyi herkes için mümkün kılmaya çalıştık bu atölyede. 

Konser ve festivallerin iptal edilmesinden Kürt sanatçıların etkinliklerinin sansürlenmesine, şarkıcı Gülşen’in fikirleri yüzünden hapse atılmasından konservatuvarların insanların ulaşabileceği semtlerden uzak yerlere kurulmasına kadar bütün bu saldırılara karşı bulunduğumuz her alanda yan yana gelerek mücadele etmenin ve kendi seçeneğimizi, kendi “müziğimizi besteleyip” sokaklarda dans ederek örmenin öneminin farkına vardık bir kez daha. 

Çarlık Rusyası’nda yaşanan bir işçi grevini kanlı bir biçimde bastıran çarın karşısında kızıl şalını havaya kaldırıp “İşte kızıl! Ben de öyleyim! Yaşamın ve kuvvetin rengi budur! Siz de bir zamanlar vahşiydiniz! Sizi evcilleştirmelerine izin vermeyin!” diyen Isadora Duncan gibi yan yana gelip mücadele ederek özgürce dans edebileceğimiz sokakları birlikte kazanacağız. Sanatı ve dansı herkes için mümkün kılacağız.