Fındık üreticisi yazdı: Yine mağduruz ancak çözüm biziz

Hasan Eren
Fındık üreticisi

Fındık kaç TL açıklanacak diye bekledik, açıklandı sevincimiz kursağımızda kaldı. Yetmedi, TMO Cumhurbaşkanının 54 TL açıklamasını 52 TL ile yanıtladı. Zor şartlar altında ürünümüzü harman yaptık. Sıra pazara indirmeye geldi. Bu kez de alıcı olan ihracatçıların 43-44 TL olarak açıkladığı fiyatla karşılaştık.

Fındık üretiminde altta kalan bizler, yukarıda da borsa, döviz, faizle uğraşanlar. Fındığı olup da geçimini fındıktan sağlamayanlar da ürününü stoklayarak bekler, süreci izler.

Fındık üreticilerinden geçimini fındıktan sağlayanlar, acil gereksinimi olanlar ne yapacak? Şu an serbest piyasada fındığın kilosu 43-44 TL. TMO, taban fiyat olarak (uygulamada aslında tavan fiyat) bir kilo fındığın fiyatını 52 TL olarak açıkladı. Aradaki fark 8-9 TL.  Zarar bir tonda 8-9 bin TL. Peki borçlu olan üretici, gurbetten gelip fındığını işçiye toplatan bu üreticilerin suçu ne ki, fındığını tüccara, ihracatçıya ucuza vermek zorunda bırakılıyorlar. Zaten gereksinimi olmayan fındığını satmayıp bekletiyor, fiyatın yükselmesini bekliyor. Bekletseler de çoğu zaman enflasyon ve hayat pahalılığı fındıktaki artışı anlamsızlaştırıyor.

Fındık üreticilerinin yüzde 80’i küçük üretici. Yani bu kesim fındığını satmak zorunda kalıyor. Bu nedenle TMO hem alım oranını hem de alım yerlerini artırmalıdır. Yoksa küçük üretici fındığını ucuza satmak zorunda kalıyor.

Fındık piyasasında yukarıda yer alan tüccar ve yerli yabancı ihracatçılar kazanıyor, üreten üretici köylü zarar ediyor. Bu yıl için acil olarak TMO, fındık fiyatının artırıldığı açıklaması yanında sınırsız ve her ilçede alım yapar duruma gelmelidir. Yoksa bugünkü şartlarda fındık alması küçük üreticiye yararı olmuyor. Çünkü TMO’nun her yıl aldığı fındık, üretilenin sekizde-dokuzda biri olmaktadır. Diğerleri yukarıda yer alan tüccar ve ihracatçılara kalıyor.

Devlet de “Ben fiyat açıkladım, gerisi serbest piyasaya kalmış” diyerek üretici köylüyü kurtlar sofrasında korumasız bırakmaktadır.

Bir üretici köylü olarak her yıl aynı sorunu yaşamaktan bıktık. Hem bu yılı hem de gelecek yılları kurtarmak için genel seçimi fırsata çevirebiliriz. Seçim meydanlarındaki partilere somut çözüm önerileri sorulup sorgulanabilir. Bu nedenle üretici köylüler olarak kendi çıkarımızı koruyan, ürünümüzde söz sahibi olabilmeyi sağlayan düzenlemelerin yapılabilmesi için sendikal örgütlülüğü büyütme yanında, partilere yönelik baskıları artırmalıyız. Hatta, siyasi yaşamın içinde doğrudan yer alarak iktidarda söz sahibi olmanın mücadelesini vermeliyiz.

Yeşil altın üzerindeki söz hakkımız için örgütlenme ve mücadele şart.

Saygılarımla…