Yurt sorunlarında fatura kabarık
On dakikalık ders videosunu dona dona bir saatte izlediğimi biliyorum. Artık oda arkadaşlarımla para birleştirip her hafta birimize internet paketi almaya başladık.
Fotoğraf: Unsplash
Gölbaşı Şehit Özel Harekatçılar Kız Öğrenci Yurdundan bir öğrenci
Ankara
Ben KYK’da bu sene kalmaya başlayan bir üniversite öğrencisiyim. Evlerin, apartların ve özel yurtların fahiş fiyat artışı yüzünden hepimiz KYK yurtlarına mecbur bırakıldık. Bu mecburiyet beraberinde onlarca mağduriyet de getirdi.
Dışarıda oturup yemek yemek imkansızlaştırılmışken şimdi de KYK yurtları fix menü düzenine geçti ve zaten doyurucu olmayan yemeklerin seçenekleri de azaldı. Bu da sağlıksız beslenmemize dolayısıyla hepimizin bağışıklığının düşmesine sebep oldu. Bu da beraberinde hepimizin teker teker sağlık sorunları yaşamasını getirdi ve çok fazla tıbbi desteğe ihtiyaç duymaya başladık. Tıbbi desteğe en ihtiyacımız olduğu anda revirlerin de odaya çevrildiğini öğrendik. Yurdumuz zaten merkeze uzakken elimizdeki tek tıbbi dayanağı da bizden böylece almış oldular.
HİJYEN SORUNUNU ÇÖZMEK İÇİN DAHA FAZLA BÜTÇE GEREK!
Odalara haftada bir kez temizlik için görevli ablalar yolluyorlar. Dört kişinin yaşadığı bir ortamı haftada bir temizlemek demek o odanın ister istemez yaşanmayacak bir hal alması demek. Yurttaki birçok odada para birleştirip deterjan, vileda, çamaşır askısı, bez vs. alındığına şahit olduk ki buna bizim oda da dahil. Zaten kıt kanaat geçinip ailemize yük olmamak için kıvranırken bir de temizlik masrafımız çıktı. Ders çalışmaktan vakit bulabilirsek görev paylaşımı yapıp oda temizlemeye çalışıyoruz.
Yepyeni bir şehir, yepyeni okul ve arkadaşlar derken sosyalleşme ihtiyacımız üst seviyeye çıktı. Fakat yurdumuz merkeze en uzak olan yurtlardan biri. Gölbaşı merkeze gidip Mogan Göl’ünün kenarında oturmak bile yarım saatimizi alırken Kızılay’a, Sıhhiye’ye gitmek bizim için anca ayda bir yapılacak bir aktivite çünkü gidiş-dönüş derken günümüzün neredeyse dörtsaati yolda geçiyor. Gidip bir arkadaşımızda veya akrabamızda kalmayı düşündüğümüzde ise otuz güne düşürülen iznimiz geliyor akıllara. Bu otuz güne ne sığdırabiliriz ki? Ailemizi mi görüp dönelim, arkadaşlarımızla mı sosyalleşelim? Konsere, tiyatroya, sinemaya mı gidelim?En erken konser 20.00’da başlayıp iki saat sürse yurda varana kadar yurda giriş saati doluyor. En temel ve en gerekli haklarımızdan olan sosyalleşme ve eğlenme de böylece yavaş yavaş elimizden alınmaya başlanıyor.
FİŞLENMEKTEN YETERSİZ GIDAYA SORUNLARI BİRLİKLE AŞALIM!
GSB’nin bize sunduğu 32GB aşırı yavaş interneti bilmeyeniniz yoktur. Müzik bile dinlerken donan internetin yavaşlığı bize azlığını hatırlatmıyor bile çünkü 32GB erişebilecek kadar kullanamıyoruz. On dakikalık ders videosunu dona dona bir saatte izlediğimi biliyorum. Oda arkadaşlarımla para birleştirip her hafta birimize internet paketi almaya başladık. Ki bu da bütçemizi inanılmaz zorluyor.
Bize sözde ev konforunu sağladıklarını söyledikleri yurtlarda aslında hepimiz aynı denilebilecek kadar ortak sorunlar yaşıyoruz ve ayrıştırılıyoruz. Kimimizin reviri kapatılıp oda oluyor kimimizin etüt odası. Kimimiz yurda girerken zorla aranıyor kimimizin odası o orda yokken kurcalanıp okuduğu kitaplardan, dergilerden dolayı “fişleniyor.” Kimimiz vegan, vejetaryen olduğu için aç kalıyor kimimiz yemek porsiyonlarının yetersizliğinden.
Erkek yurtlarında giriş çıkışta herhangi bir problem yokken kız yurtlarında dışarı çıkarken “Bu kıyafetle bu saate nereye?” “Bu saatte dışarı çıktığından ailenin haberi var mı?” “O kapıdan seni alan çocuk kimdi?” tarzı sorularla karşılaşıyoruz. Ailemize şikâyet edilmesiyle tehdit ediliyoruz.
İşte tüm bunlar zaten zor geçen öğrencilik hayatımızın bizim için daha da nasıl zorlaştırıldığının, zorlaştırılmaya çalışıldığının birer kanıtı. Bu zorlukları anca birleşirsek çözebiliriz. Sorunlarımız gibi bu sorunların çözümleri de ortak ve bizim elimizde.
