Dağ başında bir üniversite deneyimi

İzmir Demokrasi Üniversitesinden bir genç

Ben İzmir Demokrasi Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü 1. sınıf öğrencisiyim. Bu yazıda sizlerle İDÜ Uzundere Kampüsü’nde yaşadığımız sorunları paylaşacağım.

Kampüsün taşındığı yeri özetlemem gerekirse şehrin dışında, bir dağın tepesinde prefabrik evlerden kurulmuş bu yapı diyebilirim. Arkadaşlarımızın büyük bir kısmı tercih listelerine İDÜ’yü yazarken kampüsün Uzundere’ye taşınmasından habersiz olduklarını söylüyorlar. Haksız da sayılmazlar çünkü Rektörlük bütün bu süreci şeffaflıktan uzak bir şekilde,öğrencilerin taleplerini dışarıda bırakarak yönetti. Üstelik İİBF Dekanı da öğrencilere “Devlet sizin için en iyisini yapmış” dedi. Peki, Uzundere Kampüsü gerçekten de en iyisi mi? 

Uzundere Kampüsü, en iyisi olmak şöyle dursun, bir eğitim yerleşiminin sahip olması gereken koşulların çoğuna sahip değil. Birincisi okulun sosyal olanakları yok. En yakın yerleşim yeri ancak otobüsle gidilecek mesafede, yani öğrencilerin ders aralarında veya okul sonrasında okulda bulunmalarını, üniversite öğrencisi gibi hissetmelerini sağlayacak hiçbirkoşul yok. Dersinin sabah dokuzda başlayıp akşam beşte bittiğini söyleyen İnsan Kaynakları Yönetimi öğrencisi bir arkadaşımız, arkadaşlarının ders arasındaki üç saatlik boşlukta şehir merkezine gidip gelemeyeceklerini ya da okulda durmak istemediklerini söyleyerek öğleden sonraki derse kalmadıklarını söylüyor.

Okula ulaşım ise başlı başına bir dert. Şehir içinden okula tek bir otobüs hattı var. Kırk dakikada bir olan bu otobüsler öğrencilerin ulaşım ihtiyacını karşılayamıyor. Otobüsler belirli saatlerde o kadar yoğun oluyor ki ne okula gidebiliyoruz ne de geri dönebiliyoruz. Ayrıca otobüsler eski model olduğu için dönüşleriyle Monaco caddelerini, yüksekliğiyle “Mordor”uandıran bu dağa çıkamıyorlar. Sene başından beri otobüsümüz iki kere yolda kaldı.

Anlayacağınız, Dekan Bey’in söylediği “Devlet sizin için en iyisini yapmış” sözüne cevaben açıkça söyleyebiliriz ki devlet bizim vergilerimizle oluşturduğu kaynakları Uzundere’de bir dağın tepesine harcarken kampüsümüzle ilgili bu kararı biz öğrencilere bırakmamıştır. Zira biz öğrencilerin fikrini sorsalar kampüsümüzün Uzundere’ye taşınmasını istemediğimizi açıkça söylerdik.

ZAMAN OKULUMUZA İLİŞKİN SÖZ SÖYLEME ZAMANIDIR

Peki bütün bunların karşısında biz öğrencilerin eli kolu bağlı mı? Tabii ki değil. Eğer ortada hepimizin yaşadığı bir sorun varsa çözümü de yine hep beraber bulacağız. Bunun yolu da yan yana geldiğimiz her alanda çevremizde olan olayları gündeme getirmekten geçiyor. 

Bütün bu süreç bizlere gösteriyor ki bizler kendi sözümüzü yine kendimiz söyleyeceğiz; sınıflarımızda, bölümlerimizde yan yana geleceğiz.

Söylediklerimin bazıları kulağa uzak hedefler gibi gelse de bir adım attığımızda gerisinin ne kadar kolay olduğunu emin olun hep beraber göreceğiz. Dünyada ve ülkemizin dört bir yanında öğrenciler kendi birliklerini kuruyor, yan yana geliyorlar. Çok uzağa gitmeye gerek yok, okulumuzun hazırlık öğrencileri otobüs seferleriyle ilgili örgütledikleri imza kampanyasında ben bu satırları yazarken kazanıma ulaşmak üzereler. Zaman sesimizi yükseltme, hayatın akışına müdahale etme zamanıdır.