“Bedavadan bir tık fazlaya çalışıyoruz”

Cansu ŞENTÜRK

Balıkesir Üniversitesi

Balıkesir Üniversitesi Psikoloji Bölümü öğrencisiyim. Markette bir şey almadan önce kırk kere düşünmek, öğrenci olduğumuz için kendimizi birçok şeyden mahrum bırakmaya çalışmak beni ve ev arkadaşımı rahatsız ediyor. Çalışmak artık bir zorunluluk haline geldi. Fakat bir kadın öğrenciyseniz iş seçenekleriniz ister istemez daralıyor. En sonunda aklımızın birbirimizde kalmasına engel olacak ve içimizi rahatlatacak şekilde aynı işyerinde çalışmaya başladık. Sırayla çalıştığımız için sık sık geceleri birbirimizi işyerinden almaya gidiyorduk. Bunun üzerine hiç düşünmeden birbirimizi korumak içgüdüsüyle yapmaya devam ettik.

1 SAATLİK ÇALIŞMAYA EN UCUZ KAHVEYİ ALAMIYORUZ

Saati 15 TL’ye çalışıyoruz. Üstüne günlük 15 TL yemek ücreti ile. Günlük olarak sadece simit tüketebileceğimiz ve yeterli besin değerlerini alamayacağımız komik bir ücret. Seçenekler çok da farklı olmadığından ve paraya gerçekten ihtiyaç duyduğumuz için mecbur kaldığımız bir ücret bu. Fakat çalıştığımız her dakika vaktimizin bundan çok daha kıymetli olduğunu bilmek, üstelik bir saatlik ücretimizle menüdeki en ucuz kahveyi bile alamıyor olmak tüm şevkimizi kırdı.

Çalışma saatlerimiz dolayısıyla ya derslerimizden ya kültürel aktivitelerimizden ya da sosyal hayatımızdan ödün veriyorduk. Kendimize ayırdığımız vaktin bu kadar azalması mental sağlığımıza zarar vermeye başladı. Üstelik 7 saatlik çalışmanın, hayatımızdan ödün vermenin sonucunda temel ihtiyaçlarımızı karşılamak bile bizim için halen lüks durumda.

Balıkesir’in imkanlarının azlığı nedeniyle, kendimizi var edebilmek için Panderma Gençlik Kolektifi ya da çeşitli topluluklar ile çalışmalar yapıp hayatımızın okul-ev-iş üçgeninin dışına çıkması için çabalamak bizi en çok motive eden şeylerden oldu. Her şeye yetişebilmek için çalışma günlerimizi azalttık. Zaman yönetimi konusunda çok daha rahatken maddi kaygılarımız arttı. Gençliğin kendini ve çevresini geliştirmeye yönelik enerjisi ekonomik sıkıntılar yüzünden hak ettiğinin çok daha azında ücretler aldığı işyerlerinde sömürülüyor.