İtalya 2022: Çürüyen burjuva demokrasisi

İtalya Komünist Platform

2022 yılı ülkemiz işçi sınıfı ve halk kitleleri için zor bir yıl oldu. Ekonomi yavaşladı ve şimdi durgunluk var. Enflasyon 12 ayda yaklaşık yüzde 12’ye ulaştı. Ukrayna’daki savaşın sonuçları enerji fiyatlarında ağır bir şekilde hissedildi. Faturalar yükseldi ve birçok insan bu dönemde evlerini ısıtmakta ciddi zorluk çekiyor. Askeri harcamalar artarken sosyal harcamalar yine kısıldı. Bu koşullar iş kayıplarına, daha fazla güvencesizliğe, reel ücretlerde düşüşe, mutlak yoksulluğa (Şu anda İtalya’da 5.6 milyon insanı etkiliyor) ve göreli yoksulluğa neden oldu.

184 BİN ÖLÜMÜN YASI

Milyonlarca işçinin iş ve yaşam koşulları bu yıl içinde daha da kötüleşti. Aynı zamanda zenginler daha zengin ve güçlü hale geldi. Pandemi, onlarca yıllık kesintilerin harap ettiği halk sağlığı sistemi nedeniyle devam etti. Şimdi pandeminin başlangıcından bu yana çoğu yoksul olmak üzere toplam 184 bin ölümün yasını tutuyoruz.

Gençler ve çocuklar için sorunlar arttı: Okul terki yüksek sayılara ulaştı, birçok genç ne okuyor ne de çalışıyor. Sosyal güvensizlik ve cinsel şiddet arttı ve çok sayıda genç göç ediyor çünkü burada bir gelecek görmüyorlar.

2022’deki bir diğer büyük sorun da iklim değişikliğiydi. Uzun ve sıcak bir yaz ve yağmursuz bir sonbahar tarıma zarar verdi ve insanların acı çekmesine neden oldu. Yağmur yağdığında ise şiddetli toprak kaymaları yaşandı ve bu da dikkatlerin dağılmasına ve mağduriyetlere neden oldu.

Siyasi alanda ise oligarşik Mario Draghi hükümetinin krizine tanık olduk; bu kriz burjuvazi partileri içinde daha fazla güç elde etmek için verilen mücadelenin bir sonucuydu.

Eylül ayında yapılan bir sonraki seçimler ise iki olguyla karakterizeydi: Çalışan kitlelerin geniş kesimlerinin burjuva parlamentosuna karşı artan güvensizliğini gösteren halk oylamasına katılımın çöküşü; ve büyük sermaye kesimleri tarafından desteklenen ve reformist liderlerin iş birlikçi politikaları tarafından tercih edilen aşırı sağın yükselişi.

Genel olarak seçim süreci, burjuva demokrasisinin çürümesinin açık bir ifadesiydi.

Ekim 2022’de İkinci Dünya Savaşı’nın sonundan bu yana en gerici hükümet kuruldu: Devletin restorasyonu ve faşistleştirilmesi, yeniden silahlanma, işçilerin, göçmenlerin, kadınların, gençlerin haklarına, siyasi, sendikal ve özgürlüklerine saldırı hükümeti...

ABD’nin ve NATO savaş kışkırtıcılığının iş birlikçisi olacak; tekellerin, patronların, büyük ekonomik güçlerin hükümeti...

Meloni Hükümetinin iç ve dış politikada attığı ilk adımlar, önceki burjuva hükümetleri tarafından oluşturulan işçi sınıfı ve halk karşıtı politikanın devamcısı olduğunu ve onu daha da adaletsiz ve vahşi hale getirdiğini gösterdi.

GREV VE GÖSTERİLER HİÇ DURMADI

Bu senaryoda, geniş işçi sınıfı ve halk katmanlarının patronlara ve hükümetin saldırılarına direnme, istikrarlı ve güvenli çalışma, güçlü ücret artışları, savaşın sonuçlarına karşı çıkma iradesi işyerlerinde ve sokaklarda açıkça ifade edilmektedir. Grevler ve gösteriler hiç durmadı.

2022’de yaşananları değerlendirdiğimizde İtalya’nın, kapitalist-emperyalist sistemin çok yönlü krizinin derin izlerini taşıyan bir ülke olduğunu söyleyebiliriz. Toplumsal yaşamın her alanını etkileyen bu krizin 2023 yılında da devam edeceğine şüphe yok.

Yeni yılda işçi sınıfı ve emekçi kitlelerin direnişinin gelişeceğinden de kuşkumuz yok.

İşçiler, gençler, kadınlar, yaşam koşullarında köklü bir iyileşme olmadan yaşayamazlar. Bu nedenle kapitalistlere ve onların iktidarına karşı kitlesel mücadelenin gelişmesi kaçınılmazdır.

Sözlerimizi büyük bir şairin* dizeleriyle bitiriyoruz: “Ey rüzgar, kış gelirse, bahar çok geride kalabilir mi?​”

* P.B. Shelley