Bekaert ve Kartonsan işçilerinden yeni yıl mesajı: Bu yıl işçilerin yılı olsun

Gözde MEYDAN
Burak CAN
Kocaeli

2022’nin bitmesine sayılı saatler kaldı. Kocaeli’de 2023’e grevde girecek olan Kartonsan ve Bekaert işçileri 2022’yi tek kelimeyle “felaket” olarak ifade ediyor. İşçiler, yeni yıldan beklentilerini ise “Bu yıl işçilerin yılı olsun” diyerek özetliyor.

13 Aralık’ta greve çıkan Bekaert işçileri yılın son ve kendileri için en önemli gelişmesinin grevlerinin yasaklanmasına rağmen greve çıkmaları olduğunu ifade ediyor. Bir Bekaert işçisi “Bu yıl çok zorlu geçti, her şeyden kıstığımız bir yıldı. Üniversiteye giden çocuğum var, harçlığın var mı diye soruyorum var diyor, olmadığını biliyorum oysaki. Çocuklarımızdan en çok ‘yok’ kelimesini duymak zorunda kaldığımız yıl oldu” diyor.

"BEBE BİSKÜVİSİNİ BİLE ALAMAZ OLDUK"

Bir Bekaert işçisi 2022’de yaşadığı ekonomik zorlukları şu sözlerle anlatıyor: “Küçük bir bebeğimiz var, bu ekonomik koşullarda çocuklarımızın ihtiyaçlarını karşılamakta bile güçlük çekiyoruz. Bir bebe bisküvisini alırken bile düşünmek zorunda kalıyorum, bir bisküviyi bile alamaz hale gelmişiz. 1 litre süt 28 lira olmuş, hiçbir şeyin yedeğini alamıyoruz. Alım gücünün bu kadar düştüğü bir ortamda, biz haklarımızı korumak için grevdeyiz. Pandemi döneminde biz nefes almadan çalıştığımız için kârını dörde beşe katlayan işverenler, sıra işçiye gelince maliyet hesabı yapıyor.”

2023’ten beklentisinin sosyal bir patlama olacağı yönünde olduğunu söyleyen bir Bekaert işçisi, “Bu kadar yoksulluk, alım gücünün düşmesinin karşısında bir sosyal patlama olacak diye bekliyorum. Her gün alım gücümüz düşüyor, boyuna vergi ödüyoruz. Eğer enflasyonun önü kesilmezse ya da vergide bizleri koruyan bir düzenleme yapılmazsa insanlar sokağa dökülecek. Şöyle düşünelim, fabrikanın verdiği 400 TL’lik çekle dört beş poşet alışveriş yapardık eskiden. Alışverişe çıkınca eşim poşetlere yardım et diye çağırırdı; şimdi serçe parmağıyla taşıyor, çünkü bir poşet malzeme alınabiliyor artık. Kızımın telefonu bozuk, onu yaptırmak bile güç” diyor.

AKP’DEN KURTULDUĞUMUZ BİR YIL OLSUN

2022’nin yoğun bir mücadele ve olumsuzluklarla geçtiğini belirten başka bir Bekaert işçisi de şunları söylüyor: “Tam bir şeylerin ucundan yakaladım, düzeliyor derken onlar da ellerimin arasından kaçtı gitti. Ekonominin geldiği nokta ve hayat pahalılığı hepimizi zora soktu. Tüm olumsuzluklara rağmen, ailemin, eşimin desteği ve çocuklarımın başarısı sayesinde mutlu olmayı başardım. Gelecek yıllar beni genelde hayal kırıklığına uğratsa da ben inadına 2023’e de umutla bakmaya devam ediyorum. Umarım memleketi bu hale getiren siyasi iktidardan kurtulduğumuz bir yıl olur. O zaman hep birlikte güzel ülkemde, güzel şeyler yaşama şansımız olur.”

İŞÇİNİN ÖLÜSÜNE BİLE SAYGILARI YOK

Kartonsan’dan bir işçi de “Her açıdan zorlu bir yıldı. 2022’de burada iş kazasında bir arkadaşımızı kaybettik ama üretim durmadı, çalışmaya devam ettik. Düşünün yani işçinin ölüsüne bile saygıları yok. Müteahhit firmada çalışan bir arkadaşımızdı, zaten o arkadaşlarımızın çalışma koşulları da kötü. Varla yok gibiler, öldüklerinde fark ediliyorlar. İnsan işe geldiğinde ödeyeceği borcu düşünüyorsa, işyerinde baskıya uğruyorsa, geç saatlere kadar çalışmak zorunda kalıyorsa kafası dalgın olur. Benim 2023’ten beklentim insanca çalışma koşulları, yaşayabileceğimiz bir ücret” diyor.

Başka bir Kartonsan işçisi de “Karadeniz’den doğal gaz çıktı diyorlar mesela, biz şimdi doğal gazı ucuza mı kullanacağız? Vatandaşına yine pahalı gaz satacaksın. Hani diyor ya iktidar ‘Türkiye yüzyılı’ diye. Doğru öyle bir yüzyıl, zenginlerin patronların yüzyılı. Ekonomi büyürken hangimiz genişledi? Çiftçi, işçi, esnaf ezildi, patronlar genişledi. Bizim burada talebimiz bu işyerine bir iki günde kazandırdığımız paradır, kimsenin fazlasında gözü yok. İnsanca yaşayacağımız bir yıl olsun. Bizler bir şeyleri değiştireceğiz, başındayız belki ama sonuna kadar gideceğiz. Dileğim odur ki 2023 işçilerin yılı olsun” diyor.

"İNSANCA YAŞAYABİLELİM"

2022 yılı için “Kumarda hep kasa kazanır derler ya, bu yıl da hep işverenler kazandı” diyen bir Kartonsan işçisi de şöyle devam ediyor: “İşçiler en aza razı edildi. Hakkını arama, örgütlenme, dediğime razı ol. Tamam ülke kazansın da ben kazanmayacaksam nasıl ülke kazanacak? Madem öyle hep birlikte büyüyelim. Şimdi Kartonsan yıl sonu kârını açıklayacak, üçe katlamış olacak belki, işçisine verdiği ise bir çerez. Onu da banka promosyonlarında olduğu gibi grevde olduğumuzdan bize vermiyor. O çerezin bile kalitesi yıldan yıla düştü. Fıstığı, fındığı taneyle kaldı. 2023’ten beklentim daha kötü bir yıl olmasın. İnsanca yaşayabildiğimiz, ürettiğimiz gibi kazandığımız bir yıl olması” diye konuştu.

"HER ŞEYDEN KISTIK, İŞE GELMEK HARİÇ"

Kartonsan’da yaklaşık 5 yıldır çalışan bekar bir işçi, “Yıl boyu hep ucu ucuna yaşadım, hep bir şeylerden kısa kısa yaşadım ama bir tek işe gelmeyi kısamadım. O yüzden bu yıl hiç rahat geçmedi. Ben sosyal hayatına önem veren birsiydim. Eş dost ile zaman geçirip bir şeyler paylaşan bir insandım ama bu sene bunları yapamadım. Sebebi ise hem ülkedeki ekonomik kriz hem de iş yerinde uygulanan ücret politikası. Önceki senelerimi düşünüyorum, param kalıyordu. Şimdi ister istemez kısıyorsun. Artan gıda fiyatları, enflasyon, alım gücünün düşmesi bu sene beni kötü etkiledi” diyor.

2023 yılından beklentilerini soruduğumuzda ise şöyle cevap veriyor: “İlk olarak grevimizin başarı ile sonuçlanmasını istiyoruz. Daha sora ise eski yaşam standartlarıma dönmek istiyorum ve ülkemizin içinde bulunduğu bu kötü şartların iyi yönde değişmesini istiyorum. Biz burada mayıs ayında iyileştirme zammı aldık, şimdi yeni belirlenen asgari ücret ile burada çalışan birçok kişi asgari ücretin altında kaldı. Patron bize 2 bin TL teklif sundu, sonra asgari ücret belirlendi. Patronun bize verdiği o 2 bin TL’yi alsak bile asgari ücretin 10 TL altında kalan arkadaşlarımız olacaktı. Yeni yılda bunlar ortadan kalksın istiyorum, herkes hak ettiğini alsın istiyorum.”

"BU ŞARTLARDA NASIL EVLENEYİM?"

Evlenmek istediğini ama bu ekonomik şartlarda bunun bir hayal olduğunu söyleyen işçi, “Ben önceden lisede yaz tatillerinde çalışırdım, kendi defter kitap paramı, üst baş paramı, lisede bir yıllık yemekhane paramı, gezme tozma paramı çıkarırdım. Üstüne de kalan para ile altın alıp kenara atmışlığım vardı. Şimdi burada 5 yıldır çalışıyorum ama daha önümü göremiyorum. Yıllar içerisinde alım gücümüzden çok aldılar, insan yuva kurmak istemez mi? İster ama koşullar bizi buraya getirdi. Yeni evli bir çift bu şartlarda geçinemez ki. İnsani şartlara uygun yaşanabilecek evlerin kirası 5-6 bin lira olmuş. Daha bunun yemesi içmesi var, nasıl geçinsin bu insanlar? Bir de bas bas bağırıyorlar, üç çocuk, üç çocuk diye. Nasıl yapsınlar, kim bakacak bu çocuklara? Her şeyi geçtim tek kişi çalışan bir evde çocuk hastalansa devlet hastanesine götürsen bile ilaç alacak parası olmaz kimsenin” diyor.