Bir yılın iyi dilekleri içinde...
Başkalarının keyif ve haz süreçlerinden arta kalan eskileri toplayıp kendisine nefes alanı açmaya çalışan yoksulluk, yeni bir yılın iyi dilekleri içinde nerede şimdi?
Fotoğraf: Rahmi Emeç
Rahmi EMEÇ
Bir yıl eskiyip son günleri yaklaştığında, yeni bir yılın iyi dilek sağanağı başlar ve neredeyse her kesimden yükselen seslerle yeni yılın kapısına dayanırız. Oysa zaman hep akıp gitmektedir ve biz bu akışı ölçmek ve geçmişe farklı anlamlar yükleyip buradan el alarak geleceğe yeni tanımlar aktarmak isteriz. Bu bizim, yaşadıklarımızı değer katında bir yere yerleştirme ve geleceği de bu değer üzerinden var etme çabamızdır. Günlük yaşamın gelgitleri içinde bizim de bir parçası olduğumuz bazı süreçler, kentin binlerce görselini gözümüzden alıp götürür. Yanımızda akıp giden şeylerin bu ‘kanıksanmış’ görseli, takvim yapraklarının o ritmik akışı içinde hayat sürdüğü günlerin tarihini yazan öznedir. Yeni dünya düzeninin insanlığı hoşnut kılacak vaadi çoktan iflas etmiştir de bıraktığı hasarın enkazında milyonlarca göçmen işsiz, aynı ‘kaderi’ paylaştığı yerleşik emekçilerin işsizliğiyle yarıştırılıp birbirine kırdırılır. İyi hayat sürenlerin atıkları bir annenin toplayıcı mesaisinde ‘değere’ dönüşürken, henüz okul çağındaki bir kız çocuğu, annesinin ‘çekçek’inde uykusuna yer edinebilmiştir. Başkalarının keyif ve haz süreçlerinden arta kalan eskileri toplayıp kendisine nefes alanı açmaya çalışan yoksulluk, yeni bir yılın iyi dilekleri içinde nerede şimdi? Tarihin bu sorusuna yanıt ararken, yeni yıl için kurduğumuz iyi dilekler, İzmir- Pasaport iskelesi yakınında yol arkadaşlığı ettiğim görseldeki anne-kızın yarasına merhem olmaktan hep uzak kalıyor.
Ücretini ne belirler?
Devlet sermaye çatışması: Bir ilk mi?
Deprem(lerin) yıl dönümünde başka bir kentleşmeyi konuşmak
‘Siz de yazdıklarınıza dikkat edeceksiniz!’
Emperyalizm, oligarşi ve "Büyük Amerika"
Kelime eksikliği
Hakkâri’de Bir Mevsim
