İhtiyaçları yamalarla kapatmaya çalışmak
Sahneye çıkarken giymem zorunlu olan dans ayakkabılarını dahi senelerdir yenileyemedim sürekli yırtık olan yerlerine yama yapmak zorunda kalıyorum
Fotoğraf: Pixabay
Aycan
İÜ Devlet Konservatuvarı Bale Bölümü mezunu
Ben Aycan. İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Bale Bölümü mezunuyum. Konservatuvara on iki yaşımda kabul alarak eğitimime başladım. O zamanlar bir aile için çocuğunun konservatuvara girmesi çok büyük bir başarıydı. Çünkü çocuklar eğitimlerini bitirdikten sonra Devlet Opera ve Balesine kadrolu çalışan olarak girip hayatlarını devlet memuru olarak rahat bir şekilde geçirebiliyorlardı fakat ben mezun olana kadar ne yazık ki şartlar çok değişti.
DANSIM İÇİN GEREKLİ OLAN AYAKKABIYI YENİLEYEMİYORUM
Öğrencilik yıllarımda okula dolmuşla gidip gelir, çoğu zaman güne arkadaşlarımla dışarda kahvaltı ederek başlardım. Öğle aralarında yemek yemeğe çıkar, kahve içer hatta çok vaktimiz olursa sinemaya bile giderdik. Fakat şu an ülkemizde ardı arkası kesilmeyen zamlar nedeniyle iş hayatına başlamış olmama rağmen öğrencilik yıllarımı arıyorum diyebilirim. İşim ile ilgili kendimi geliştirebileceğim alanlardaki etkinlikleri çoğu zaman karşılayamaz oldum. Sahneye çıkarken giymem zorunlu olan dans ayakkabılarımı dahi senelerdir yenileyemedim, sürekli yırtık olan yerlerine yama yapmak zorunda kalıyorum çünkü kur farkından ötürü gittikçe yenisini almam daha da imkansızlaşıyor ve bir yerde seçim yapmak zorunda kalıyorum. İşim için gerekli olan dans ayakkabısı mı yoksa eve yiyecek içecek alışverişi yapmak mı? Tabii ki yine senelerdir gerekli olan patik ikinci plana atılıyor.
Sevdiğim şeyleri yapmak, iş yoğunluğundan kurtulup arkadaşlarımla vakit geçirmek, hayatımı adadığım iş için kendimi geliştirecek faaliyetlere katılmak artık lüks oldu. Genç bir kadın sanatçı olarak söyleyebilirim ki hayatta önceliklerimi belirlemek hiç bu kadar yorucu olmamıştı.
