13 Şubat 2023 04:26

Dikimevi işçisi: Biz organize olduk, peki ya yetkililer?

"Zaman ilerledikçe kimsenin ortada olmadığı gün gibi ortaya çıktı. İnsanlar çırpınıyor, yardım istiyor ama kimse ortada yok."

Fotoğraf: Evrim Aydın/AA

İŞÇİ-SENDİKA MEKTUP

Paylaş

Dikimevi işçisi
İstanbul

Depremin haberinin geldiği andan itibaren memleketteki yetkililer “Hükümetimiz görev başında”, “Halkımızın yaralarını saracağız”, “Kimsenin endişesi olmasın, devlet her yerde” gibi açıklamalarla göz boyamaya çalıştı. Ancak zaman ilerledikçe kimsenin ortada olmadığı gün gibi ortaya çıktı. İnsanlar çırpınıyor, yardım istiyor ama kimse ortada yok.

Üstelik bu memleketi yönetenler, defteri daha sonra açacaklarını söyleyerek, onları eleştirenleri tehdit etti. Oysa bunu yapmak yerine halkın çığlığına kulak vermesi gerekirdi, tıpkı biz dikimevi işçilerinin yaptığı gibi.

Temsilci arkadaşlar (T. Harb-İş) ve bölümden sorumlu memurlar hemen komutanlık merkez binasına giderek yetkililerle görüştü. Acil yardım hazırlayalım talebine “Yazı gelmedi” yanıtını alınca ısrar ettik ve görüşmeler başladı. Öte taraftan biz kendi aramızda dayanışma topladık sendika şubesini de işin içine kattık. Oluşan komitenin yaptığı alışverişle üç kamyon malzeme oldu. Bunları göndermeye hazırlanırken gelen emir yazısıyla levazımda ne kadar malzeme varsa yüklendi, bir tarafta ise üretim bölümünde battaniye ve içliklerin dikilmesi için üretime başladık. Büyük bir moralle çalışıyorken ikinci depremin olduğu haberi geldi.

Herkese battaniye, sıcak içlik, şapka ve bere üretmek için 24 saat çalışmaya devam edilecek dendiğinde kimsenin yüzü asılmadı. Bir yandan çalışırken bir yandan da olası bir Marmara depremini konuşuyorduk. Bunları konuşurken bir taraftan tırlar battaniye ve içliklerle doldu, çadırlar yüklendi, akşam olduğunda ise 10 tır yola çıktı. Bu bizim için bir başlangıç, üretmeye devam edelim dedik.

Bu biz işçilerin ve oradaki personelin organize ettiği işler. Peki biz bunu yaparken, hızla organize olurken hükümet nerede sorusunu sormadan edemiyorum. İki gün niye müdahale edilmedi, bizim gibi devlet personeli ve askeri personel niye göreve çağırmadı diye düşünüyorum. Biz işçiler olarak birbirimizin yaralarını sarmak üzere bir çabanın içindeyiz, eminim tüm çalışanlar da bizim gibidir, ellerinden geleni yapıyordur.

Bir başka konu da Marmara depremine nasıl çözüm bulacağız? Burada bizlerin eğitilmesi yetmez, zemin etütleri, afet koordinasyon merkezleri ve toplanma yerleri hazırlanmalı. Benim aklıma gelenler bunlar. Biliyorum bu yaraları biz işçiler dayanışma ile sararız...