Sarıgazi gençliği yaralarımızı sarmak için seferber 

Nehir KAVAK 

Sancaktepe/İstanbul 

Ben depremden sonraki ilk günlerde liseli genç bir kadının, görmesi duyması gerekenden daha ağır şeyleri gördüm ve duydum. Çaresizlik dört bir yanımı sardı. Sorumluluklarını yerine getirmeyenlerin, alınmayan önlemlerin yükü benim üstümde gibi hissediyorum. Tüm bunlar yetmiyormuş gibi Maraş depremi bana ve çevremdeki gençlere, gelecek olan Marmara depreminin sonuçlarını düşündürttü. Birkaç şehre bile hala yardım gidemezken 

İstanbul’da hiçbir önlem alınmamasına karşı olası bir depremin nasıl sonuçlara yol açacağını düşünmeden edemedik. 

ÖRGÜTLÜ SEFERBERLİK 

Bölgede depremden etkilenen, deprem olursa diye geceleri nöbetleşe uyuyan, uyumaktan korkan arkadaşlarımdan da haberler aldım. Asla rahat edemediklerini ve sürekli diken üzerinde hissettiklerini belirttiler. Bu endişe ve korku ortamını gören çevremdeki gençler Emek Gençliği’nin oluşturduğu dayanışma ağını büyütmek, yaygınlaştırmak için seferber oldu ve hepsi bu ağın bir parçası oldu. Çok kısa süre önce ülkeden gitme planı yapan, uzaklaşmak, kaçmak isteyen genç arkadaşlarım nasıl yardım edeceklerine kafa yorar oldular. Büyük bir farkındalıkla günlerce yardım kolisi paketlediler. Ben de bu gençlerin arasındaydım. Hepimiz çok iyi koordine olduk. Örgütlü çalışmanın bize katkıları aşikâr. Bilinçli ve planlı yaptığımız işler amacımıza daha hızlı ulaşmamıza katkıda bulunuyor. 

Bildiri dağıtımları yapıyor, Sarıgazi’deki esnaflardan ve çevre ilçelerden erzak, giysi, gıda yardımları topluyoruz. Bu esnada esnaflar arasında bizimle gurur duyduklarını söylerken bunları yapması gerekenin bizler olmadığını söyleyerek devlet kurumlarına tepki gösterenler ve bize teşekkür edenler oldu. Dayanışmamıza zor kış koşullarında farklı illerden yoldaşlarımız da destek için geldi. Ülkenin dört bir yanından dayanışma zincirleri oluşturuldu.  

Emek Gençliği adına birkaç ekip de deprem alanına gitti ve gitmeyi bekleyen birçok gönüllü de var. Kendi seferberliğimizi ilan ettik ve bu yolda elimizden geleni ardımıza koymuyoruz. Hepimiz vicdanımızın yükü ile bunları yapmak zorunda hissediyoruz. 

Son olarak hepimiz onların acılarını anlamaya çalışacağız ve yaşamlarını geri kazanabilmeleri için var gücümüz ile çabalayacağız.