Neden ilk feda edilen eğitim?

Simge

Osmaniye

Kayseri’de üniversite okuyorum. Sınavlarım bittikten sonra memleketim Osmaniye’ye gittim. Kahramanmaraş’ta yaşanan depremleri ben ve ailem yakından hissettik. Deprem bölgesinde yaşayan bir genç olarak yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum. Öncelikle halkımıza büyük geçmiş olsun, yaşadığımız acıların tarifi yok. Evlerini, yakınlarını kaybeden binlerce insan var. Biz canımızı zor kurtardık, bedelini ise evdeki derin çatlaklara bakarak bozulan psikolojimizle ödüyoruz. Her an yeni bir deprem olacak diye evlerimizde beklemek daha da psikolojimizi bozuyor.

PANDEMİDE ONLİNE EĞİTİMİN NİTELİKSİZLİĞİNİ GÖRDÜK

Bütün bu yaşadıklarımız yetmiyormuş gibi üniversitelerde online eğitim kararı alındı. Tüm ülkede öğrenciler bu karara tepkiliyken hâlen bu karardan vazgeçilmiş değil. Öğrenciyiz, bizim yerimiz okullarımız. Ben ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olduğum evimde nasıl verimli eğitim alabilirim ki? Ya da evlerini ve yakınlarını kaybeden binlerce insan çadırlarda mı eğitim alacaklar? Kim bilir, belki çoğunun telefonu dahi yoktur. Nasıl olacak bu?

Bütün bunların yanında başka sorular da var tabii kafamda. Depremzede insanlar oteller dururken neden KYK yurtlarına yerleştirildi mesela? Neden ilk eğitimden vazgeçiliyor hep? Neden iyileşmemize, sosyalleşmemize engel olunuyor? Okullar sadece eğitim aldığımız bir yer değil aynı zamanda sosyalleşme aracımız. Yeteneklerimizi keşfettiğimiz bir alan. Oysa şimdi bizler, alın terimizi dökerek kazandığımız okullarımızdan uzaklaştırıldık. Hem pandemide uzaktan eğitimin işe yaramadığını görmedik mi? Online derse katılmak için cihazı olmayan ya da yaşadığı yerde internet olmayanlar çok fazla mağdur olmuştu. Eğitim hakkımız elimizden alınmıştı. Şimdi soruyorum, bu acı tecrübeye rağmen neden tekrardan eğitim hakkımızdan uzaklaştırılıyoruz?