Güvenli alanlarımızı oluşturmak için yalnız değil hep beraber!

Yağmur Su

İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Opera Bölümü

Kendimi hayatımın farklı dönemleri hep şu soruyu sorarken buluyorum: Ben kimim? Bu soruya yanıt bulmayı önemli buluyorum ve artık bir cevabım var. Kim olduğunu bulabilme sürecinde asla tek başına olmadığımı ve olmayacağımı biliyorum. Bugün ben olabilmem için önce biz olmaya ihtiyacımız olduğunu biliyorum.

SAHTE GÜVENLİ ALANLAR YERİNE GERÇEĞİNİ YARATALIM!

Son zamanlarda artan “private” hesap kullanma ihtiyacını düşününce kendime şunu soruyorum: Peki sen hangisisin? Aileni, iş arkadaşlarını kabul ettiğin, başkaları için “makul” olan kişi mi? Yoksa kendi çevrenle, sevdiklerinle, arkadaşlarınla takipleşerek kendi güvenli alanını oluşturduğunda rahatça paylaşım yapabildiğin kişi misin? Sanırım ikinciyi tercih ederek yeni bir hesap açıp kolay olanı seçiyoruz. Bize özel bir hesap açtıran pek çok şey var değil mi?  “O ne der?​”, “Bu ne der?​”, “Aman annem kızmasın”, “Patronum görmesin” gibi kalıpları saymaya kalksak sayamayız. Tam burada şunu görmek gerekiyor: Neden uzlaşıyorum? Neden yeni bir hesap açıp baskıları yeniden üretiyorum? Sanırım tek başıma olduğumu sandığım için... Peki niçin oluşturduğumuz güvenli alanı gerçek hayatta da yaygınlaştırmıyoruz?

YANIMDA KOCA BİR DÜNYA VAR

Ben bugün 24 yaşında konservatuvar öğrencisi, sanat emekçisi olmaya çalışan, şarkı söyleyen bir kadınım. Kendime sahte bir güvenli alan yaratmaktansa tüm bu baskıları göğüsleyip kendi çevremin gerçek beni kabullenmelerini ve kalıplarını yıkmaları için mücadele ediyorum. Çünkü biliyorum ki ben yalnız değilim. Çünkü biliyorum ki ikinci bir hesapta güvenli bir alan yaratabiliyorsam bunu genişletip dünyayı değiştirebilirim. Bunu tek başıma yapmayacağımı, beraber yapacağımızı da biliyorum. Ben bugün bir mücadelenin parçasıyım. Hem kendi mücadelemin hem senin mücadelenin... Artık şarkılarımı kapalı kapılar ardında, aynalara karşı okuldaki sıkıcı odalarda kendimi saklayacağım bir ortamda veya ikinci az takipçili bir hesapta söylemiyorum. Alanlarda şarkılarımızı beraber söyleyip, beraber yürüyorum, kendimle kaldığımda da “Yalnız kaldım sanma, koca dünya yanında” diyorum. Bunu diyebiliyorum çünkü ben örgütlü mücadelenin parçasıyım. Ve son olarak diyorum ki gelin sanatımızı, hayatımızı birlikte örelim. Yarın değil şimdi, yalnız değil hep beraber!