Tanıdığım en mücadeleci Efe’nin ardından
Şimdi öğretmenim, ustam Münür Alikoç'un karşısında bize ancak ona saygı ve mücadele sözü düşer. Tesellimiz odur ki ustası yoz olanlara karşı, ustası sağlam olan öğrencileriz.
Fotoğraf: Evrensel
Satı BURUNUCU
Hey gidinin efesi efesi
Efelerin efesi
Bizim belediye emekçileri olarak yan yana gelişlerimiz meşhurdur. Zaten mücadele de türkü söylemek, halay çekmek kadar güzeldir bize. O buluşmaların en güzel yanlarından biri Kadri’nin yanık sesinden dinlediğimiz Urfa türküleri ise diğeri de Münür’ün zeybek oyunlarıydı. Çökertme, Çakıcı Efe, Sepetçioğlu, Yörük Ali Efe Münür için çalınır o da her seferinde bize büyük bir önemle zeybek oyununu sergilerdi.
Gamalı da Zeybek vuruldu
Yar fidan boylum
Çakıcıya sözüm yok
Zeybek bilinir ki batı Anadolu’da halkı koruyan cesur bir adamı temsil eder. Kollarını omuz hizasında iki yana açar, dirseklerini hafif kırar arada bir de dizlerini yere vurur. Büyük adımlar atar ama ağır hareket eder. Zeybeğin başına bağladığında oyalar, asma yaprakları, üzüm salkımları, zeytin yaprakları bulunur. Münür’ü artık tabiatın koynunda dinlenmesi için Atça’da aile mezarlığına defnederken üstüne zeytin dallarını, çiçek yapraklarını bir de hasırdan bir kilimi koydular ki ilk kez karşılaştım.
Efe ve zeybek kültürünün haksızlığa karşı başkaldırıyı ve mertliği temsil ettiğini bilmez değildim ama Münür’ün öz toprağının yarattığı Atçalı Mehmet Efe’nin Aydın isyanının lideri olarak güçsüz halkı ezen, sömüren Osmanlı’ya karşı destansı mücadelesini yeni öğrendim.
Genç bir belediye emekçisi olarak sendikayı tanımamda, sendikal demokrasi, işyeri örgütlerinin önemi, sınıf sendikacılığının iş kolumuzda ete kemiğe büründürülmesi gibi pek çok meselede sözünü dinlediğim, pratiğinden öğrendiğim birkaç yoldaşımdan biridir Münür. Ama şimdi kendi toprağı ve tarihi ile onu yeniden tanıdığımı ve anladığımı düşünüyorum.
14-15 yaşlarında devrim ve sosyalizm mücadelesi ile tanışan Münür hayatına, ailesine, sendikasına, emek ve demokrasi mücadelesine hep partimizin kılavuzluğunda emek etti. Bir dönem Emek Partisi GYK üyeliği görevini de yürüten bu komünist belediye emekçisinin Aydın halkı tarafından da nasıl sevildiğine defin töreni sırasında onların kurduğu sözlerle şahitlik ettik. Arkasında mücadeleci bir aile, mezarı başında “Sevgilim, yoldaşım bayrağın yere düşmeden elimizde diyen” bir eş, iki komünist evlat ve başta biz belediye emekçilerine örnek bir sınıf sendikacılığı deneyimi bıraktı.
Münür’den öğrendiğim en önemli özelliklerden biri Sinancem’in de dediği gibi dürüstlükse diğeri de çalışkanlık ve inisiyatiftir. Bize hiçbir gelişme karşısında tavırsız kalmamayı, işçi sınıfı ve emekçilerin birliğinin, mücadelesinin önündeki engellere karşı açıktan ve anında en güçlü müdahaleyi öğretti. Üstlendiği her görevin hakkını veren zorluklar karşısında yılmayan, asla yetersizle, olumsuzla uzlaşmayan bir yoldaşımızdı. Hayatı tüm baskılara, engellere ve eşitsizliklere, sermaye sınıfına, işverenlere, sendikal bürokrasiye karşı bir meydan okuyuştur, hatta kalbine bile meydan okuyarak tamamladı yaşamını. Bilirsiniz kimi insanlar ayakta ölür hep çalışır hep koşar; onları ancak ölüm durdurur da bir kez olsun yoruldum demezler. İşte Münür öyleydi, disiplinli, çalışkan bir atom karınca.
Şimdi öğretmenim, ustam Münür’ün karşısında bize ancak ona saygı ve mücadele sözü düşer. Tesellimiz odur ki ustası yoz olanlara karşı, ustası sağlam olan öğrencileriz.
