Metal işçisi: Mülteci işçiler sınıf kardeşimizdir
Dünyanın neresinde olursa olsun işçilerin hepsi birbiriyle konuşmadıkça, haksızlığa karşı birlikte ses çıkarmazsa bizi birbirimize düşmanlaştıracaklardır.
Fotoğraf: Aliye Ceylan/Evrensel
Bir metal işçisi
Kayseri
20 Haziran Dünya Mülteciler Günü dolayısıyla geçtiğimiz hafta iş yerinde yaşadığım, bir yanıyla güzel bir yanıyla utanç duyulması gereken bir anımı paylaşmak istedim. İş yerinde bazı işleri “üçüncü şahıslara” yaptırıyoruz. Çünkü işleri yapacak yetkinlikte ne işçi var ne de usta kaldı. Yanlış politikalar, yanlış uygulamalar bazı kurumları çöp hale getirmiş durumda.
Bizim iş yerinde de kazan dairesi ve doğal gaz tesisatı değişim işimiz vardı. Bu iş ihale yoluyla bir firmaya verildi. Yaklaşık 40 yıllık tesisatımız ve kazan dairemiz yenilendi. Buradan çıkan eski döküm petekler ve asbestli kilolarca ağırlıktaki demir borular hurdalığımıza taşınacaktı. Ben de hem kapıyı açıyordum hem de gelen hurdayı kontrol ediyordum.
Bu sırada ellerinde yırtık eldiven, üstlerinde yağdan ve pastan renkleri solmuş elbiseler bulunan üç işçiyle karşılaştım. Selamlaştık. Konuşmalarından mülteci olduklarını hemen anlayıp içlerinden biriyle konuşmaya başladım. Halep’ten geldiklerini söylediler. Ben soru sordukça, konuştukça benle yakınlaştılar.
İşleri bitirdikten sonra kahve getirdim, sohbete devam ettik. “Bu ağır işleri hep sizler gibi mültecilere yaptırıyorlar” deyince “Vallahi haklısın” dediler. Günlüğü 250 TL’ye çalıştıklarını söylediler.
Hurda taşıma işi üç gün sürdü. Ben de üç gün boyunca yanlarına gidip hal hatır sorup çay ve kahve ikram ettim. En son hurdayı getirdiler. Giderken bana her şey için teşekkür ettiklerini ve sağlıklı olmamı söylediler. Sonra birisi “Sen neden farklısın, senin memleketin neresi” diye sordu. Ben de gülerek “Ben önce insanım ve dünyalıyım” dedim. Böyle deyince büyük bir gülüşmeyle uğurladım mülteci işçileri.
Yani diyeceğim şu; işçi sınıfının memleketi olmaz. Dünyanın neresinde olursa olsun işçilerin hepsi birbiriyle konuşmadıkça, haksızlığa karşı birlikte ses çıkarmazsa bizi birbirimize düşmanlaştıracaklardır. Yaşasın dünya işçilerinin dayanışması demekten başka çaremiz yok.
İletişimde kalanlar
Nükleer felaket önlenebilir
Reşit Kibar "Ne" için öldürüldü?
Kent hakkı ne değildir?
100K maaşlı beyaz atlılar, karanlık zamanlarda “aşık ve evli” ütopyası
22 yıldır ülkeyi kim yönetiyor?
Başka türlü, bambaşka, çok yeni, hiç denenmemiş, işe yarayacak bir şeyler…
Bölgede barış, Erdoğan ve Sisilerin uzlaşmasıyla değil halkların mücadelesiyle kazanılacak!
AKP, politikalarını düzeltebilir mi?
Modern İskenderiye Kütüphanesi yanarken
Güneş yerine
