Mahallelerde yan yana gelmenin yollarını bulmak

Dilan ORTAKCI

Ankara

AKP’nin 2002’de iktidara gelirken 3Y diye kodladığı “yoksulluğa, yolsuzluğa ve yasaklara karşı mücadele” vaatlerinin, partinin temsilcileri tarafından en fazla dile getirildiği yerlerden biri emekçi mahalleleriydi. Burjuva siyasetin devamlılığı için işçi ve emekçi mahallerini ideolojik ve siyasal ablukaya alan düzen partisinin taktikleri, partinin iktidara yerleşmesiyle hayata geçti ve yayıldı. Mahallelerde yalnızca iktidarın fikirlerinin, politikalarının görünür olması üzerine birçok aygıt ortaya çıkarıldı. Devletin hem merkezi hem de yerel yönetimindeki olanakları, mahallelerin bu biçimde dönüştürülmesi için seferber edildi.

GENÇLİĞİN SÖZÜNÜ TENEDOS’UN BALTASIYLA KESTİLER

Bu dönüşüm süreçlerinin hedeflerinden biri de yoksul mahallelerdeki gençleri iktidarın politikalarına yedeklemekti. Dünden bugüne gençlerin mahallelerdeki sosyal alanlarından kişisel hayatlarına kadar pek çok alanda iktidarın müdahalesiyle karşılaşıyoruz. Çıkarlarına göre sokakları bölüşen tarikatlardan sözde belediye kursu olan siyaset okullarına, dört bir koldan iktidarın çeşitli silüetleri bu gençlerin etrafını sarıyor. Gençlere Millet Kıraathanelerinde kek yemeyi vadedenler, “kindar-dindar nesil” sohbetlerine çağrılar yapıyor. Düzen siyasetinin mahalleli gençliğe ilişkin bu hamleleri, seçim döneminde de kendini birçok farklı biçimde gösterdi. Burjuva partiler seçim sürecinde gençliği kutuplaştırıcı dilin hâkim olduğu propagandaya maruz bırakarak mahalleler arasında ötekileştirmeyi yaygınlaştırmaya çalıştılar. Aynı okulda, sınıfta okuyan, aynı işyerinde çalışan gençler arasında ayrıştırıcı siyaseti öne çıkarmaya uğraştılar.

AKP yoksul mahallelerde seçim kozu olarak sosyal yardımları yıllardır kullanıyor.* Yoksullukla binbir biçimde mücadele eden emekçi aileleri ve onların evlatları üzerinde bu yardımlar, beraberinde getirdiği sosyal ilişkiler, “AKP’nin eve girmesinin” kolaylaşması gibi pek çok etmene zemin oldu. Bunun yanında yerel ağlar, dernek, semt evleri, atölyeler ve mahalleden kaldırılan otobüslerle gerçekleşen gezi planı gibi pek çok yana yana gelme alanı ve biçiminin örgütlenmesini de ekleyince bu girişimler toplamında emekçilerin yaşamını egemen sınıfın politik, ekonomik ve ideolojik çizgisine en “verimli” hizmeti verecekleri şekilde her gün yeniden kurgulamasının aracı oldu. Böylelikle vaatçiliğin, beklemeciliğin, milliyetçi-dinci ideolojinin karşılık bulduğu bir gençlik kesimi yaratmanın ideolojik ve politik kanallarından biri “mahalle” oldu. O halde, gençliğin esas sorunlarıyla ilgilenmeyen, hatta esasında yaşam koşullarını daha da zorlaştıran AKP’nin siyasal programı gençlik kesimlerini bu araçlarla kendi politikalarına yedeklemeye çalışırken çözülmeyen sayısız sorun karşısında ne yapmalı ve nasıl yapmalı?

*https://www.evrensel.net/haber/490930/akpnin-secim-kozu-bize-oy-vermezseniz-sosyal-yardimlariniz-kesilir