Surlu yurttaşlar: Bayram sevinci yaşayamadık

Berfin GÜLER
Diyarbakır

Diyarbakır’ın Sur ilçesine bağlı Cami Kebir Mahallesi’nde mahalleli ile bu bayramın nasıl geçtiğini konuştuk. Mahallenin hemen dışındaki sokaklar oldukça kalabalıkken, mahalle araları bir o kadar sakin. Bayram gününün ardından mahalleli gündelik yaşamına devam ederken, geçen bayramı buruk geçirdiklerini söylerken, “Bayram eskisi gibi değildi. Kimse evine bir kilo et bile alamadı” dediler.

"TORUNLARA HARÇLIK VEREMEDİM"

Mahalle arasında bulunan kapısı aralık bir eve misafir oluyoruz. Beraber oturan birkaç kadın, bizi içeri davet ediyor. Evin avlusuna serilen halının üstünde oturmuş, sohbet ediyorlar. İçlerinden bir kadına bayramı nasıl geçirdiğini soruyoruz,” Ne bayramı? 1 kilo et bile alamadım. Torunlara harçlık da veremedim bu bayram. Bir tek bayram şekeri aldım, hepsi bu. Kendime bir çorap, bayramlık bile alamıyorum. Geçim iyice zorlaştı; faturaları ödeyemiyorum, ekmeği bile zor alıyorum” diyor. Eskiden durumunun böyle olmadığını belirterek şöyle söylüyor:” Her şey daha güzeldi, geçim bu kadar zor değildi. En azından bayramdan bayrama da olsa eve bir kilo et alabiliyorduk. Şimdi onu da yapamıyoruz “diyor.

"MASRAFLARIMIZI ZOR KARŞILIYORUM"

Şükran Ocaklı ile sohbet ediyoruz. Şükran’ın 2 çocuğu var; kızı okuyor, oğlu ise lisede okulu bırakmış, şu anda da iş bulamadığı için işsiz. Şükran ise bir lokantanın kahvaltı bölümünde çalışıyor. Bayram nasıl geçti diye sorduğumuzda,” Biz bayram yaşayamadık ki. Eskiden hayırseverler kurban kesip dağıtırdı en azından et yerdik. Şimdi o da yok. Bu mahalle de zaten yoksul bir mahalle, kimse kurban kesemiyor, gücümüz yetmiyor yani. Biz bayram sevinci yaşamadık, içimizde hep bir burukluk var. Ne çocuklara bayram harçlığı verebildik ne bayramlık aldık. Çocukların ve evin temel masraflarını ancak karşılayabiliyorum” diye anlatıyor.

"AİLEME DESTEK İÇİN OKULU BIRAKMAK ZORUNDA KALDIM"

Mahallenin ara kısmında bulunan parkta. Reşat ile konuşuyoruz. Reşat 17 yaşında. 4 kardeşten, en büyüğü. Liseyi bırakmak zorunda kalmış. Ara ara yaz dönemi turizm bölgelerine gidip, çalışıp biriktirdiği para ile ailesine destek olmaya çalışıyor.” Günde 12-13 saat çalışıyorum,150 TL alıyorum, o da neye yetsin abla?​” diye sitem ediyor.

"NASIL MUTLU OLAYIM?"

İşi bırakmış, bayramdan sonra çalışmaya devam edeceğini söylüyor. Bayramı nasıl geçirdiğini soruyoruz,” İnsanların haline bak abla, çocuklarına bayramlık bile alamıyorlar, çoğu eski kıyafetlerini giyiyor. Çoğu insan evine bırak eti, bayram şekeri alamıyor.  Ben nasıl mutlu olayım? Biz et alabildik ama ben Muğla’da çalışıp para biriktirip geldim, aileme destek oldum öyle alabiliyoruz. Eski bayramlardan eser yok, tat tuz yok. Sefalet hali insan nasıl bayram kutlasın?​” diye cevaplıyor. Okuyamadığı için de üzgün Reşat:” Çalışmak zorunda kalmasaydım, şartlarım uygun olsaydı kendi memleketimde okurdum. İyi bir geleceğim olurdu. Ama çalışmak zorundayım. O yüzden artık bu ülkede bir hayal dahi kurmuyorum.”