Depremin sembolü
"Ve depremin olması gereken en önemli sembolü ise bütün bunları tüm hafızalara kazıyarak asla UNUTMAMAK olmalı!"
Fotoğraf: Gözde Meydan/Evrensel
Nejla KARADAĞ
Herkesin hafızasında yer alan, 6 Şubat depremin sembolü olarak gösterilen bir çok görüntü vardı hatırlarsanız. Bir babanın enkazda kızının elini tutup bırakmaması, depremin dakikasını gösteren saatler, büyük binaların enkazı, cenazelerini motorun arkasında götürenler, feryat edenler.... Binlerce fotoğraf karesi çıkabilir. Peki ya ekranlara çıkmayan görüntüler, DÜŞÜNCELER, acılar? Bunlar da depremin sembolü sayılmaz mı sizce? Herkes ayrı bir deprem travması yaşadı çünkü. 13 milyonun yaşadığı o büyük sarsıntı korku ve üstüne kaybettikleri insanlar... Herkesin ayrı bir sembolü oluştu artık aklında...
Benim için depremin sembolleri mesela; KORKU! Annem bize veda konuşması yaparken onu hastaneye ulaştırma çabamdı. ENDİŞE! Yüzlerce araba, ilerlemeyen trafik, o soğukta yağmur yağarken üstüme, arabadan inip kilometrelerce koşup, arabaların camlarına vurup yol açmaları için yalvarmam. ÇARESİZLİK! Gittiğimiz her hastanenin yıkılmış olması. UMUT! Son bir hastahane bulmamız. DEHŞET! 1-2 saat içinde yüzlerce insanın yerlerde ölü olarak karşıma çıkması. Dayanma GÜCÜ! Delirmekle sakin kalmak arasındaki o ince çizgideydim. Ya oturup çığlıklarla delirecektim ya da sakin kalıp annemi yüzlerce ölü yaralı arasından doktora ulaştıracaktım. BENCİLLİK! O an hiçkimse umrumda değilmişçesine tek başıma ittire ittire yürüttüğüm sedyeye yol açmak için yerde yatan ölülerin yaralıların ellerini ayaklarını kenara itmem. VİCDAN! Daha sonra yaptığımdan utanıp bedenlerine saygıyla kenara alıp üstlerini örtmem, YARDIM! Doktorlar anneme bakarken üşüyen küçük çocuklara battaniye ulaştırmam, kalplerindeki acıyı azaltmaya çalışmam, diğer yaralılara moral vermeye çalışmam... ACI! Halamın enkaz altında kalıp anında öldüğü haberi. ÖFKE! Halamın üzerine düştüğü kuzenimin 3 gün boyunca ses verip kimsenin kurtarmaması, 3 günün sonunda acı soğuk ızdırap içinde can vermesi ve binlerce insanın bu şekilde kayıp gitmesi!
Herkesin deprem sembolü (korkusu, endişesi, acısı, çaresizliği,umudu, öfkesi, dayanma gücü, yaşadığı dehşeti) başkaydı 11 ilde. Ve depremin olması gereken en önemli sembolü ise bütün bunları tüm hafızalara kazıyarak asla UNUTMAMAK olmalı!
